Geplaatst op

Ken je dat verhaal van…?

Dat lekke zwembad dat niet lek bleek te zijn?
Man man man.
Dat ding zorgde hier bijna voor echtscheidingsperikelen joh.
En dát zonder te trouwen.
Ja man.
Goed. Ik snapte er de ballen van, nergens water te zien wat wegliep of nattigheid rond het zwembad.
Maar ja, het zoú natuurlijk ook zo de droge grond in kunnen lopen, maar zóveel water?
Dát kon toch niet!
Maar tóch verdween er water.
Veul water.
Zó zonde van het water.
Én van de stroom.

“Ken je dat verhaal van…?” verder lezen
Geplaatst op

Taxi-ritjes op mijn vrije woensdag en de kipnuggets-pitstop…

Leuk man zo’n vrije woensdag…

Deze ging vandaag weer aan mekaar van afspraken. Om 13 uur mocht ik taxi spelen voor Ruup naar de ortho. Toen hij in de stoel lag , meldde ik intussen nummer 2 aan voor wat ijzerwerk in z’n giechel.
Dus zal die zijn middelbare school starten met een glimmend ijzerbekkie.
Daarna wachtte ik in de auto op Ruup.
En het duurde maar en duurde maar…. Intussen begon ik ‘m een beetje te knijpen, want voor de volgende afspraak moest ik zéker een uur rijden.

Dus ging ik weer terug naar binnen, werd de ortho erbij gehaald en meldde ze het heuglijke nieuws dat we een afspraak mogen maken om zijn ijzerwerk te verwijderen!
Hoezééé!!
Al lijkt me dat verwijderen nou óók niet écht een pretje, maar goed.
Wat zal dat een gek gezicht zijn straks zonder beugel!

Enniewee.
Tijd om die afspraak te maken hadden we niet, dus hopsten we gauw de auto in en sjeesden we naar huis om O’tje op te halen en Ruup thuis te droppen.
Hóp hóp, gás erop!
Op weg naar Adelante.

O’tje heeft natuurlijk nieuwe gehoortoestellen (jaloerse moeder hier) en bij de eerste controle gaf hij aan dat de geluiden wat te schel waren, dus werden ze bijgesteld.
Daarna had hij geen op- of aanmerkingen meer, dus na vandaag hoeven we pas weer over een jaar op controle.
Gelukkig.

“Taxi-ritjes op mijn vrije woensdag en de kipnuggets-pitstop…” verder lezen
Geplaatst op

Het onzichtbare lijntje en die stomme oorbel…

De eerste nacht sliep Ruup op de bank. Rechtop zittend met erg veel pijn.
De arme jongen.
Slapen was niet fijn, hij was bang dat hij in zijn slaap op zijn pijnlijke arm ging liggen.

Toch ging het de dag erna best goed, ging hij mee naar oMariet, waar ik even wat plinten in de grondverf zette en bracht Ruup daarna naar een feestje.

De nacht erna sliep hij naast mij omdat we ons bed wat omhoog kunnen zetten.
De dag erna was het mis.
‘s Nachts was hij omlaag geschoven en had hij héél erg scheef geslapen en had hij daardoor óveral pijn.
Zó zielig!

Voor wie al langer meeleest weet misschien dat ik met Ruup een onzichtbaar lijntje heb en vaak aanvoel wat er gaat gebeuren of wat hij voelt.
En misschien zelfs wel zijn pijn voel ofzo.
Ik kan dat niet zo goed omschrijven.

Maandagavond zat ik op een vergadering toen ik een positieve test op mijn whatsapp binnen kreeg.
Dit méén je niet!!
Wát een pechvogel is het toch ook…

“Het onzichtbare lijntje en die stomme oorbel…” verder lezen