Djiesus kraist man, wát een week zeg.
Maandag moest ik natuurlijk gewoon werken,eten in mekaar flansen én er ook nog ene om 18.00 uur bij de voetbal droppen én om 18.00 uur paraat staan op ut belsje schooltje om daar alle lof over onze kleine womanizer in ontvangst te nemen.
“Over de womanizer, squishys en de dampende kibbeling” verder lezen