De eerste nacht sliep Ruup op de bank. Rechtop zittend met erg veel pijn.
De arme jongen.
Slapen was niet fijn, hij was bang dat hij in zijn slaap op zijn pijnlijke arm ging liggen.
Toch ging het de dag erna best goed, ging hij mee naar oMariet, waar ik even wat plinten in de grondverf zette en bracht Ruup daarna naar een feestje.
De nacht erna sliep hij naast mij omdat we ons bed wat omhoog kunnen zetten.
De dag erna was het mis.
‘s Nachts was hij omlaag geschoven en had hij héél erg scheef geslapen en had hij daardoor óveral pijn.
Zó zielig!
Voor wie al langer meeleest weet misschien dat ik met Ruup een onzichtbaar lijntje heb en vaak aanvoel wat er gaat gebeuren of wat hij voelt.
En misschien zelfs wel zijn pijn voel ofzo.
Ik kan dat niet zo goed omschrijven.
Maandagavond zat ik op een vergadering toen ik een positieve test op mijn whatsapp binnen kreeg.
Dit méén je niet!!
Wát een pechvogel is het toch ook…
Of de strippenkaart nu vol is?…
Het volgende bericht gaan jullie niet geloven, gisteren deden we dus weer een rondje huisartsenpost. Nee geen nierstenen dit keer voor onze basketballer…
Het was een drukke dag.
Paul was de hele dag bij oma Coosje aan het werk en ik zorgde dat iedereen op tijd op zijn wedstrijd of feestje kwam…
Over de spannende zaterdagavond toen ik het liefst op de bank wilde ploffen…
Man-o- man.
Dat vastelaovesgedruis, daar moest ik toch wel even van bijkomen hoor..
Mijn vastelaoves-bloed ging weer stromen…
Ách mensen.
Na die laatste persco ging mijn vastelaoves-bloed weer stromen en was ik niet meer te stoppen.
De verkleedkisten werden uit het stof getrokken, de schminkkoffer aangevuld, wat herstelwerkzaamheden gedaan,
Ik genoot van élke voorbereiding.
Uiteraard met vastelaovesmeziek in mijn oren.
Mijn bloed ging weer stromen en och wat had ik dáár veel behoefte aan!
En terwijl buiten de lente langzaam opkwam, vrolijke krokusjes te voorschijn piepten, versierde ik de ramen en oefende ik wat met schminken.
Die geur ook van die schmink; Love it!💕
Valentijns-taartjes en de vastelaoves-persco…🎉
Zondag kwam oMariet onze kersverse eetkamer bewonderen én kocht ik van te voren wat pré-valentijns-taartjes bij dat schattige belsje bakkerijtje..
Lees verder “Valentijns-taartjes en de vastelaoves-persco…🎉”Met de oma’s smikkelen en een frisse eetkamer..
Bohhhh. Ik moet éven terugscrollen in mijn foto’s om te kijken waar ik was gebleven..
Vorige week vrijdag nodigden we de oma’s uit om samen te gaan eten bij Atlantis.
Zó fijn dat dit weer kan!
Samen ervan genieten is nóg fijner!
De opstart na lang thuiszitten en asfalt-geknuffel..
”schrijf je niks meer?” Hoor ik van meerdere lezers om me heen.
Ja sorry mensen.
Het gewone, gejaagde leven is weer van start gegaan.
De wekker rammelt weer om 6 uur en dan is ‘t meteen weer gedaan met de rust.
En ja: het wás even wennen ja!
pfff.
Maar wat wás het fijn om met mijn stippenboodschappenkarretje vol klappers, weer naar school te gaan.
Zondagavond was ik nog even eruit met mijn BBF. Samen een drankje doen. Dat had ik zó gemist..
Over de grapjes hier in huis….😬
Haha.
Ja dat van dat maandag weer naar mijn schooltje gaan was natuurlijk een grapje. Iets met te vroeg juichen enzo.
Lees verder “Over de grapjes hier in huis….😬”Bloemen, vers fruit en een tegeltje voor deze quarantaine-queen!
Owkee.
Ik ben inmiddels even de tel kwijt hoe lang we al binnen zitten.
Ik ben blij dat ik lekker thuis kan werken. Inmiddels toch maar gewoon in huis gaan zitten want het huisje is niet warm te krijgen met die kou ‘s nachts…
14 🎉
Hoeraaaaa!
Onze Grote Zoon werd gisteren 14!
En hiermee word ik elk jaar ook weer geconfronteerd met hetzelfde aantal jaren moederschap.
Oh wacht. Ik zal nog eens het linkje sturen uit de tijd dat hij werd geboren.. zó leuk om terug te lezen!
Laten we beginnen bij het bevallingsverhaal.. en meer verhalen uit die tijd…
Maar wat wás ik blij dat ik gisteren zelf zijn verjaardagsbeschuitje kon smeren en hem een dikke verjaardagsknuffel kon geven.