Geplaatst op

Ken je dat verhaal van…?

Dat lekke zwembad dat niet lek bleek te zijn?
Man man man.
Dat ding zorgde hier bijna voor echtscheidingsperikelen joh.
En dát zonder te trouwen.
Ja man.
Goed. Ik snapte er de ballen van, nergens water te zien wat wegliep of nattigheid rond het zwembad.
Maar ja, het zoú natuurlijk ook zo de droge grond in kunnen lopen, maar zóveel water?
Dát kon toch niet!
Maar tóch verdween er water.
Veul water.
Zó zonde van het water.
Én van de stroom.

“Ken je dat verhaal van…?” verder lezen
Geplaatst op

Het onzichtbare lijntje en die stomme oorbel…

De eerste nacht sliep Ruup op de bank. Rechtop zittend met erg veel pijn.
De arme jongen.
Slapen was niet fijn, hij was bang dat hij in zijn slaap op zijn pijnlijke arm ging liggen.

Toch ging het de dag erna best goed, ging hij mee naar oMariet, waar ik even wat plinten in de grondverf zette en bracht Ruup daarna naar een feestje.

De nacht erna sliep hij naast mij omdat we ons bed wat omhoog kunnen zetten.
De dag erna was het mis.
‘s Nachts was hij omlaag geschoven en had hij héél erg scheef geslapen en had hij daardoor óveral pijn.
Zó zielig!

Voor wie al langer meeleest weet misschien dat ik met Ruup een onzichtbaar lijntje heb en vaak aanvoel wat er gaat gebeuren of wat hij voelt.
En misschien zelfs wel zijn pijn voel ofzo.
Ik kan dat niet zo goed omschrijven.

Maandagavond zat ik op een vergadering toen ik een positieve test op mijn whatsapp binnen kreeg.
Dit méén je niet!!
Wát een pechvogel is het toch ook…

“Het onzichtbare lijntje en die stomme oorbel…” verder lezen