Haha.
Ja dat van dat maandag weer naar mijn schooltje gaan was natuurlijk een grapje. Iets met te vroeg juichen enzo.
Afgelopen vrijdag testte O’tje positief.
Jaja het volgt mekaar gezellig op, dus deze quarantaine-queen zit nog altijd thuis. En zo deden we gezellig zaterdag morgen een rondje teststraat..
En het klopt, die dagen in het huisje bivakkeren heeft dus geen enkele zin gehad. Maar ja, dat wisten we van te voren natuurlijk ook allemaal niet.
Grote Zoon blijft nog altijd negatief testen.
Ik sprak gisteren dus een mevrouw van de GGD, die zei dus dat het verstandiger was om toch thuis te blijven, want ik kan het natuurlijk wel gewoon verspreiden. En kijk, het is natuurlijk iets anders wanneer ik in de supermarkt loop, of 6 uur op kantoor zit. Dat snap ik ook wel. En het minste wat ik wil is dat mijn collega’s besmet raken.
Toen ik de directeur van ut Belsje schooltje informeerde over de positieve besmetting, vertelde hij dus dat het echt verschrikkelijk zijn met al die besmettingen onder leerlingen én personeel.
Gedoe dus.
Hoé graag ik weer bij mijn collega’s zou willen zijn.
Dat komt wel weer.
In het allerergste geval test Grote Zoon over een aantal dagen positief en zitten we nóg langer binnen.
Laten we dát maar gewoonin ons hoofd houden, dan kan het alleen maar meevallen.. toch?
Én dat we niet ziek worden natuurlijk! Buiten de hoofdpijn, hoesten, keelpijn en the usual niezen…
Af en toe glippen we toch efkes naar buiten hoor.
Hoe heppie kun je worden van een ritje naar de glasbak!?!
Ik werd er heul blij van in elk geval.
Wanneer het ’s avonds donker is en geen kip op straat, wandelen we een uurtje door het buitengebied.
Lucht.
Dáár hebben we zóveel behoefte aan!
Dus af toe trekt iemand zich even terug in het Peperkoekhuisje of even sleutelen voor de mannen in de graasj.
Even tijd voor jezelf.
Dat is fijn.
Zal ik nog even dat andere grapje vertellen?
Over die moeder die na haar quarantaine in het Peperkoekhuisje heel enthousiast aan de slag ging met de was in huis?
Die wat mopperde op haar 11-jarige dat ie nu écht eens op zoek moest naar zijn gehoorapparaatjes die hij al een tijdje zocht.. en dat hij na wat zoekwerk bij de moeder komt en zegt: ik denk dat ze in mijn broekzak zaten……
ehm… van die broek die even daarvoor dus nog vrolijk rondzwierde in de wasmachine en droger?!? 😩
Dat dus.
*zucht*