En toen was het weekend alweer voorbij. Belachelijk hoe snel dat elke week weer gaat joh!
Maandag hadden we studiedag op het werk. Deze sloten we af met een gezellige teamlunch en liepen we nog even over de kermis. Ik vind dat dus heerlijk! Even eruit zonder de kinderen. Zo vanuit het werk. Geen denken aan thuis. Even me-time.
Ik dacht dat we daar wel een paar uurtjes zouden rondhangen of een kroegje in zouden duiken, maar we waren zó natgeregend dat iedereen eigenlijk heel graag naar huis wilde. En zo geschiedde…
Maar niet voordat ik natuurlijk, voor de eerste keer in mijn leven, meespeelde met de kamelenrace én een roze flamingo won!
De rest van de week vlóóg zoals gewoonlijk weer eens voorbij en belde i maar weer eens met de wespenmeneer… die krengen zijn niet kapot te krijgen joh!
Gistermorgen stond ie dus alwéér voor de deur. Dit keer ging hij Zónder pak aan de slag. Ons luikje is namelijk veel te klein voor die kap. Of andersom..
Met gevaar voor eigen leven dus. Jeetje. Ik kreeg al een halve hartverzakking toen hij me zijn plan van aanpak vertelde. Hij liever dan ik!
Gelukkig was het deze derde keer wel effectief en verstomde het gezoem al gauw…
Zo! dat slaapt toch nèt wat rielekster…
Zaterdag stond weer in het teken van sport. In de ochtend voetbal( + shirtjes wasje). In de middag tellen bij de basketbal én kreeg ik van hun een lekker stink-puber-kleding om te wassen.
yuk.
Maar; alles is weer lekker fris nu!
Vanmorgen gingen we naar oma Coosje. Daar waren we al véél te lang niet geweest!
Daar plukten we druiven én appeltjes…
Het was zó fijn om weer even daar te zijn, bij te kletsen en een rondje door het Paradijs te lopen.. ❤️
Vanavond bakte ik appeltaart met O’tje. Met die lekkere appeltjes van oma Coosje. Hoé lekker is dát dan!