Die laatste nacht voordat ik weer moet werken slaap ik altijd barslecht. Bang om me te verslapen ofzo, geen idee wat het is. Intussen is het zo standaard, dat ik me er al op voorbereid.
Op het werk werd ik, buiten mijn lieve collega’s, ook begroet door een grote spin die wat weken had doorgebracht in het hoekje van mijn vensterbank. Geef ‘m eens ongelijk, het is een heerlijk plekje daar.
Maandag begon de voetbaltraining weer voor de boys, dus die waren lekker moe. Ik mocht naar oudercontact numéro 1… altijd leuk
Dinsdagochtend vonden we een neergestort duifje. We stopten ‘m met wat water en kippenvoer in de kattenreismand. In de badkamer, want daar was ie veilig voor Bucks.
Na school mochten we naar de huisarts voor het verwijderen van de hechtingen uit O’tje’s duim. Hij vond het retespannend aan zijn snoetje te zien, maar voordat hij met zijn ogen kon knipperen waren ze er al uit. Niks geen pijn. Onze stoere kerel. De hechtingen gingen uiteraard in een potje mee naar huis.
Toen we thuiskwamen leefde het duifje nog en was de schrik geloof ik wat gezakt. We lieten het deurtje open en het beestje vloog gelukkig weer de wijde wereld in. Hopsaa. Weer een goede daad gedaan!
Woensdagmiddag pakten we onze strandstuff bij mekaar en gingen we naar het Blauwe Meertje. We waren niet de enigen, jiésus wat was het druk daar. Maar we zochten een rustig plekje op én BBF en ik trokken de jaarlijkse “we zijn op Ibiza”-foto. Altijd weer leuk die reacties op social media. Maar het was daar dus zalig en het leek gewoon even vakantie!
Donderdagavond mocht ik weer paraat zijn bij oudercontact numéro 2..
In het weekend had Paul gezoem op onze slaapkamer gehoord en hij meende het geluid te herkennen van een wespennest in onze Lodge in Kenia.. En hij had gelijk. Op ons mini-vlondertje op de slaapkamer blijkt een groot wespennest te zitten!
In het weekend was O’tjes eerste wedstrijd. Zó fijn om weer te mogen kijken!
In de middag gingen we naar de kermis in het durp en de jongens zijn intussen zo groot dat ze zelf kunnen gaan. B had zich tijdens de voetbalwedstrijd gewoon de grote knappe zus van een vriendje als chaperone gestrikt!
Na een paar uurtjes ging ik effe kijken (en mijn portemonnee trekken).
Maandag na school ging oma even met ze naar de kermis.
De jongens vonden het superleuk!
De wespenmeneer was geweest en wij sliepen voor de zekerheid toch maar elders. Paul op de bank, ik in het huisje.
De ene keer alleen, de andere keer samen met B. Altijd gezellig!
De rest van de week begon weer met huiswerk maken en probeeerden we weer te wennen aan het dagelijkse ritme.
Hoé fijn is het ook om te zien dat Grote Zoon met een zware last van zijn schouders én met veel meer plezier naar school gaat. Wát een verschil met afgelopen jaar en ik ben blij dat ons eigen inzicht toch écht beter klopt dan het schooladvies van de basisschool! #volgjegevoel
Gisterochtend stonden we met de hele familie in de mist langs het voetbalveld voor de eerste wedstrijd van B.
Och wat was hij trots en wat is het grappig om hem met zijn lange benen over het veld te zien rennen.
’s Middags kwam er een vriendje spelen, pakten wij de haag nog maar eens aan kookten we ’s avonds een potje boven een vuurtje. Beetje outdoor-cooking…en hierdoor zelf een beetje vakantiegevoel creëren.
Love it!❤️
Als afsluiter probeerden we voor het eerst wafels te bakken op het vuurtje. Mét slagroom én chocobolletjes. Heerlijk!
Het was zó’n fijne dag met veel zon!