Net als ieder ander heb ook ik af en toe me-time nodig en trek ik me terug in het Peperkoekhuisje.
Daar trek ik dan een willekeurig laatje met knutselmateriaal open en ga ik aan de slag. Dit keer vond ik mijn krimpie terug. Ik ging gauw naar binnen om mijn mini-oventje te pakken, want die had ik natuurlijk nodig..
Ik knutselde wat sleutelhangers voor de jongens en scoorde daarmee natuurlijk weer wat pluspunten. Altijd handig, zeker in deze C*-tijden waar iedereen toch wel een beetje op zijn tandvlees loopt. Alhoewel tandvlees, gewoon hártstikke klaar mee!
Deze week is hun derde en laatste vakantie-week, maar dat vakantie-gevoel hebben ze dus totaal niet gehad. Wij moeten immers gewoon werken. Ze kunnen zich amper vermaken, nergens puf of zin in. Ik herken dat wel hoor.
Ieder klein klusje is dan ook al teveel gevraagd. Dus ik was laatst supercontent toen ze mij hielpen onkruid plukken in de voortuin. Niet voor niks hoor, nee daarmee konden ze game-tijd “verdienen”. Ik vind dat dus vreselijk. Dat politie-spelen om die stomme apparaten.
Voor de vakantie mochten ze 2 weken lang niet op de playstation, tablet of telefoon. Als straf. Omdat het zó de spuigaten uitliep wat betreft brutaliteit, onfatsoen en geruzie.
En hoe ze mekaar de weken ervoor nog bijna de koppen insloegen, pakten ze zich tijdens deze apparaatloze weken toch weer samen en zat er niets anders op dan zich samen te vermaken.
Ik weet niet hoe het bij jullie thuis gaat, maar ik vind die game-discussies echt verschrikkelijk. Kijk, ik doe natuurlijk óók veel op mijn telefoon, maar doe ondertussen ook nog wat in de tuin, probeer de was bij te houden en kook ik af en toe eens wat. Zij zijn volledig “van de wereld”
Ik vroeg me laatst af waar mijn kinderen dat irritante, commanderende taalgebruik vandaan hadden, maar besefte me dat ik mezelf terug hoorde. Nadat ik eerst 3x iets op een vriendelijke manier heb gevraagd. “wil je even gaan douchen?” tot na 20 minuten heej vriend! jij. gáát. nú. douchen!! De uitdrukking op mijn gezicht moet je daar zelf maar even bij bedenken, maar die staat op standje oorlog zeg maar. Tja en dan is de toon voor de dag alweer gezet.
En het is dus echt zo, dat dus alleen die laatste, commanderende variant, bij hun binnenkomt. Tijdens die eerste 3 vragen zijn ze volledig opgesloten in hun game, filmpjes, whatever. Echt. Het huis kan affikken, of leeggehaald worden, die hebben echt níks in de gaten..
Wie er in die tijd ook aan de voordeur staat, heeft dan ook dikke pech.
Verveling. Dat is toch wel een woord dat hier heel vaak wordt geuit. En dat terwijl er een gloednieuwe trampoline in de tuin staat te pronken, mooie fietsen in de graasj staan, er een ontelbaar aantal voetballen door d’n haof slingeren en de speelkelder die uitpuilt van het speelgoed.
Grote Zoon heeft er de meeste moeite mee in deze C*-tijd. Die voelt zich vooral heel eenzaam en dat is zo verdrietig om te horen. Al zijn klasgenoten wonen in België en die pakken zich blijkbaar gewoon samen. Hij vind het ten eerste heel lastig om iets af te spreken of om aan te geven dat hij ook graag met ze mee wil. En in deze C*-tijden is het nog lastiger natuurlijk. Met die grens ook enzo.
Ik vertel hem dat zijn leeftijdsgenoten zich, net als hij, waarschijnlijk ook stierlijk vervelen en dat hun ouders waarschijnlijk exact dezelfde apparaat-discussies met ze voeren. Maar dan is je samen vervelen is altijd nog fijner dan alleen. Al is het ene kind daar natuurlijk beter in dan de andere.
Ik kan me namelijk zelf nog heel goed herinneren dat ik me vroeger ook stierlijk verveelde en dat ik úrenlang op het stoepje in de tuin de vogeltjes zat te observeren en uiteindelijk precies wist welk vogeltje waar een nestje aan het bouwen was. Of dat ik de mieren volgde en keek wat er gebeurde wanneer ik op een bepaald punt met mijn vergrootglas die mieren verbrandde. (jaja mijn lugubere ik kwam daar naar boven) Of brandde ik gaatjes in blaadjes met mijn vergrootglas. Dat vond ik blijkbaar leuk..
Gisteren was dan gelukkig eens een súperleuke middag, mijn BBF met haar kids, én een vriendje van Grote Zoon kwamen en hij nam óók zijn bestuurbare auto mee. We gingen met z’n allen naar het skatepark/speeltuin en terwijl wij op een bankje ploften, vermaakten de kids zich prima. Het zonnetje begon uiteindelijk ook nog te schijnen.
Als afsluiter aten we met z’n allen een ijsje.
Echt. Dit was echt zó’n leuke dag.
Met als klapper op de vuurpijl logeerde ik vannacht bij Grote Zoon op de kamer. En met een grote smile op onze snoetjes vielen we in slaap…
Tell me. Hoe gaat het met jullie kids?
Voelt jouw kind zich wel eens eenzaam?