Tja. Onze weekenden, daar is ook niet echt meer iets spannends aan ofzo. De jongens gaan en komen van hun wedstrijden en dat was ‘t dan. Hoe zeer ik het vaak “verwenste”, hoe zeer het me nu doet om het op deze manier te ervaren..
Morgen weer een nieuwe persconferentie.
Ik zie de bui al hangen.
Komende vrijdag hebben we onze tweede tiener hier in huis. Kinderfeestje is geregeld, maar ik vrees met grote vreze dat het waarschijnlijk toch niet door kan gaan?
Zo zielig.
De arme jongen.
Hij voelt de bui zelf ook al hangen volgens mij en haalde iets grappigs uit met oMariet.
Wij hadden hem immers nog geen duidelijkheid gegeven over zijn “grote mensenfeest”..
Zo app’te hij, zonder dat wij het wisten, een plaatje naar oma met “party-time’”!
Waarop zij antwoordde: wat leuk! Wanneer? Vandaag?
yup, antwoordde hij…
Terwijl ik de hele bovenverdieping stond te soppen en Paul in de schuur stond te sleutelen, mompelde hij wel nog iets van: oMariet komt als verrassing om 14.30 uur..
Dus toen ik terugkwam van de boodschappen zat daar een lachende oMariet in onze woonkamer.
Ik geloof dat iemand me voor de gek heeft gehouden!
Is hier vandaag geen feest?!?
Ehhh. Nee?
Nadat ze het hele verhaal vertelde, moesten we natuurlijk héél hard lachen allemaal en vonden we het eigenlijk wel heel inventief. Hádden we hem ook maar duidelijkheid moeten geven.
En gelijk had ie.
Dus reed ik maar weer naar de supermarkt waar ik het laatste doosje tompoucen en die halve kersenvlaai uit het vak graaide.
Een bus slagroom erbij én een zakje mini-marshmallows…
En zo werd het zomaar ineens een super gezellige middag met vrolijke gebakjes en genoten we van het gezellig samenzijn..
En zo was iedereen blij.
Want blij, dat was ik zaterdag en zondag niet echt.
Iets met de goden verzoeken heet dat toch?
Dat komt omdat ik pas met mijn grote mond riep dat ik éigenlijk het liefst van dat knalroze trollenhaar zou willen.
Nou.
Roze is het niet, maar dood is het wel.
Écht waar..
Om een lang verhaal kort te maken. Vorige week zat ik bij de kapper om mijn haar in een grijze tint te verven. Daarvoor moest eerst mijn uitgroei ontkleurd worden.
Prima.
Alleen die grijze verf erna deed dus niks.
En zo liep ik dus weer net zo licht/wit naar buiten als voorheen.
Alleen zonder uitgroei, dat wel.
De kapster sprak de week erna een pittig woordje met de verf-groothandel en vroeg wat nu te doen..
Lang verhaal, kort: afgelopen zaterdag zat ik er dus weer.
En moest het haar dus wéér ontkleurd worden( voor die verf die niks had gedaan) en daarna grijs erin..(iets andere samenstelling).
Gelukkig deed deze grijze kleur wél wat!
Alleen braken er van de rest van mijn haar hele stukken af..
Dus ja. De goden verzoeken noemen ze dat hè?
Nu loop ik dus te koekeloeren met van dat dooie, paarsige (want zilvershampoo) kroeshaar…
Een trol is er niks bij zullen we maar zeggen…
Nou.
Dát dus.
Riep ik nou net nog dat mijn weekenden altijd zo saai waren?!?
By the way.
Mocht je onze bijna jarige tiener een leuke kaart willen sturen.
Óf mega grote kedo’s, dat mag áltijd natuurlijk!
Eens kijken of we hem vrijdag ontzettend kunnen gaan verrassen!
Zal hij súperleuk vinden!
(dankjewel alvast, namens onze bijna jarige!)