Het was 17 februari 2017, mijn allereerste werkdag op NTC Het Kwadrant.
Omgedoopt tot NTC De Oranje Kameel.
Een school voor anderstaligen, vooral voor vluchtelingen van het naastgelegen AZC.
Een lieve collega, die ik tot op heden bijzonder dankbaar ben, schoof me deze baan bijna letterlijk in mijn schoenen.
En dat wilde ik maar wát graag!
Niet meer alleen maar achter de computer in dat kippenhok.
Ik miste het sociale stukje, ik wilde zó graag mensen om me heen.
Als welkomskedootje stond er een roze mok op mijn bureau te pronken.
Hoe welkom ik me toén voelde, dat had ik nog nooit eerder mogen ervaren.
En laat het nu heel clichè klinken; die eerste werkdag voelde als de dag van gisteren.
Die 3 jaar en 4 maanden zijn echt voorbij gevlógen!
Ik voelde me meteen op mijn plek en het leek alsof ik er gewoon al jaren hoorde.
In het begin en toe een beetje onwennig door leerlingen die in hun eigen taal met elkaar communiceerden, waardoor ik niet goed wist of ze samen praatten, ruzie maakten of mij voor de gek hielden.
Er werden onvergetelijke herinneringen gemaakt, samen gelachen en gehuild, heel veel geknuffeld, carnavalsfeesten gevierd, een reünie , gala-feest, uitstapjes naar Toverland, De Efteling, schoolkamp, de Singelloop, spokentochten en nog zóveel meer.
Stuk voor stuk allemaal práchtige, waardevolle herinneringen.
Intussen zijn we 3 jaar + 4 maanden verder.
In die tijd namen we afscheid van honderden leerlingen en vele collega’s en nu gaat onze school toch écht sluiten.
Wat zullen er straks veel tranen gaan rollen wanneer we alle mooie foto’s van de muur moeten trekken, en de állerlaatste keer de deur van ons schooltje achter ons dichttrekken.
Het doet pijn.
Dit was voor vele leerlingen hun veilige plek.
Dit was hun basis.
Dit was hun thuis.
Hier werkten mensen met hun hart op de juiste plaats, dat is wat ik van heel veel mensen terug hoor.
En zo is het ook écht!
Ik ben zó retetrots op wat wij daar hebben neergezet en dat ik er deel van mocht uitmaken.
Deze school maakte mij een completer mens.
❤️
Tijd gaat snel als je het naar je zin hebt!
En nu, weer op zoek naar een nieuwe job!
Zeker weten! Gelukkig mogen we met z’n allen naar een andere EOA school!
Dat is fijn!
Het was geen baan, het was een belevenis, naar het werk gaan zal nooit meer (nou ja voorlopig dan tenminste) hetzelfde zijn…..
Ja precies. Dit was een hele leuke hobby!! Met z’n allen naar Budel, dus t komt goed!
Oh… wat erg voor jou, je collega’s en jullie studenten 😞.
Hopelijk vind je snel iets anders waar je je ei kwijt kunt.
Succes!
Gelukkig mogen we allemaal mee naar een andere school!!