Ook werkweek numéro 2 vlóóg als een razende voorbij. We hebben deze week weer heerlijk hard moeten lachen tot de tranen ons over de wangen rolden.
Zó heerlijk!
De laatste weken van ons schooltje zijn helaas aangebroken en we bereiden ons langzaamaan voor op een verhuizing.
Ik inventariseerde onze inboedel en kwakte het spul met enige verkoop-waarde op marktplaats..
En daar heb ik dus zo’n beetje een dagtaak aan zeg maar… allemaal lastige mensen die vragen gaan stellen over pingpongtafels, keyboards en drumtoestellen.
En dan heb ik dus óók nog een dagtaak aan mijn man( oh nee, dat mag ik niet zeggen), mijn vriendje, mijn lief die opeens óók dat drumstel moet hebben!
Ok.
Ik probeer me al een tijdje psychisch voor te bereiden op een of andere rare midlife tattoo met bijbehorende motor.
Maar een drúmstel?!?!
Dié zag ik even niet aankomen nee.
Maar goed.
Gisteren gingen we sinds heule lange tijd weer eens uiteten en vond er intussen een heusche ik-moet en zal-dat-drumstel battle plaats.
Paul en een of andere gozer(t) boden hoger en hoger.
Paul had het hoogste bod.
*slik*
dus ja.
Binnenkort staat hier in de graasj dus een heusche herriemaker.
*driedubbele slik*
Enniewee.
Maandag mocht O’tje, net als die andere 2, vanaf deze week 2 dagen naar school.
En dat was toch wel fijn voor hem hoor!.
Wij klusten verder aan het Peperkoekhuisje.
En wij schilderen de zijwanden lekker gewoon vóórdat het dak erop zit. Verschil moet er zijn hè?
Maar jeetje.
Dat laagje verf maakt het opeens weer zoveel mooier!
Kijk nou!
Dinsdagavond hielden de mannen een nerf-battle en lag ik voor pampus met oordoppen op de bank en deed ik verwoede pogingen om mijn boek te lezen..
Woensdag werd de Lego-room weer opgedoekt, want Grote Zoon wilde toch wel graag weer zijn eigen kamer terug.
Dat had nog bést lang geduurd vond ik.
Dus gingen de handy-mannen weer aan de slag en nu hebben O’tje en B de lego-stuff op hun kamer.
Én de playmobil.
Wát een feest!
Woensdag was ook de dag van tand 7 die bij B eruit ging… hopsa.
In het tandendoosje ermee!
En woensdagmiddag was ik na 883.000 weken gewoon even anderhalf uur heulemaal alleen thuis.
No kids. Alleen ik!
Hoe. Fijn. Was. Dát!
Ik ging even naar de bieb en moest zweethandschoentjes aan en het was er een rommeltje qua organisatie. Maar goed. Ik was er ook weer snel weg.
Woensdagavond was ik een heel heel héél blij meisje!
Want ik ging sushi (vr) eten met mijn BBF!!!
Echt. Ik kan niet zeggen hoé blij ik was!
En hoe je normaal hutjesmutje in die vreetschuur op mekaar zit geplakt, hoe zalig was het nu. Niet het gevoel dat je buurman op je schoot zit en elk woord kan horen wat je tegen elkaar zegt. Héérlijk. Zo mag t blijven van mij.
Ok. Gisteravond tijdens het etentje haalde ik een grapje uit met mijn mama.
Ik stuurde haar een app’je met : Paul heeft Corona! Met de bedoeling om daar de bijbehorende foto bij te sturen.
Maar toen kwam de bediening dus nèt onze bestelling opnemen.
En had mijn moeder intussen dus al in paniek gebeld.
Hoe een grappig grapje dus opeens heel stom werd.
Volgende keer éérst de foto sturen dus.
Of gewoon geen stomme grapjes meer maken..
Vandaag was het weer een klusdagje en aangezien mijn verf-blaar van vorige week weer bíjna geheeld is, kon ik vandaag weer lekker “piensele”.
Ik vind dat écht leuk om te doen. Lekker van die ouwe jaren 80 zeikmuziek van Paul Young en Boy George in mijn oortjes en gaan met die banaan!
Gelukkig heb ik nog heel wat verf-uurtjes te gaan…
Maar kijk nou hier…. een dakspant erop?!?
Woepieeeeee!
Zo.
Dat was ‘m weer dan.
Wéér een week voorbij…..
ps: nog iemand die op een drumstel wil bieden?!
Mijn dank is groot🙏🏻
Op de een of andere manier zie ik Paul met zijn drumstel eindigen in jouw peperkoekhuisje😏
Haha. Ik zéker NIET!
Dat was een optie die ik nog niet bekeken had😂
Dat is die optie bij deze metéén van de baan….