Hoezee hoezee hoezee!
Elk jaar, wanneer ik na de laatste werkdag voor de zomervakantie naar huis rij, dan gil ik even KEIhard in de auto op weg naar huis: want VAKAAAAANTIEEEEE!
Hier was het dinsdag andersom en gilde ik KEIhard toen ik weer naar mijn werk mocht: WOEHOEEE WEER WÉRKENNNN!!!
Ik liep door “ons prachtige bomenlaantje” voor onze school. Het mooiste moment van de dag..
En echt. Het was weer zó enorm fijn om weer samen met mijn liefste collega’s te zijn.. ik had ze zó gemist! (Oh? Hád ik dat al gezegd?!)
Ik startte de dag met het druppelen van desinfectiemiddel in de handen van de leerlingen. Och wat was het fijn om hun blije snoetjes weer te zien. We waren niet de enigen die er weer enórm veel zin in hadden!
Ik had gedacht dat ik me misschien ongemakkelijk zou kunnen voelen in sommige “drukkere” situaties, maar niks van dit alles gelukkig. Het was heel prettig. Ondanks de regels. Zó fijn!
oMariet had op de jongens gepast en die was ook weer dólgelukkig! Zó fijn dat dit weer kan en mag.
Dinsdagavond lag ik voor pampus op de bank. Compleet uitgeteld van alle indrukken en prikkels.
Na een dag werken had ik alweer vrij en dat was wel heel aangenaam moet ik zeggen. En Éindelijk voelde deze vrije woensdag als een échte legale vrije woensdag. Een dag waarop ik niét hoefde na te denken wat ik wel of niet op social media plaatste. Een dag waarop ik gewoon kon doen en laten wat Ík wilde. Heerlijk!
Ik genoot van al het moois in onze tuin en raapte verse eitjes.
B mocht nog een keer trainen bij zijn “oude” clubje en ik freubelde weer eens een vrolijke naamslinger voor een schattig babietje…💕
donderdag mocht ik Éindelijk weer eens in belsj tanken. Dát was lang geleden….
Donderdag was verder best een shitdag. Ik had tussen de middag snel even Paul zijn schoenen opgehaald en toen ik om 14.30 wegging om de kids op te halen kon ik dus mijn autosleutel niet meer vinden. Oh neeeee!!!!
Iédereen keerde mijn tas wel 100x om en we zochten óveral waar ik was geweest. Intussen zou mijn reddende BBF de kids op school opvangen en kon ik iéts rielekster verder zoeken.
Maar niks hoor. Zo bizar.
uiteindelijk reed ik met de conciërge naar ons huis, pakte ik de reservesleutel en reden we weer terug.
Daarna kon ik éindelijk de jongens ophalen….
Ik googlede al voorzichtig wat een nieuwe sleutel zou kosten en voor die €200 zou ik morgen nog wel eens héél goed gaan zoeken!
Ik prevelde de woorden: Heilige Anthonius, állerbeste vrind. Zorg dat ik binnen nu en 2 uur en vóórdat ik een nieuwe sleutel heb gekocht, mijn oude sleutel vindt….
En geloof het of niet: nog geen half uur later vond ik m!!!
In de doos van de chocomelk!
Was het ding waarschijnlijk uit mijn tas geschoven en hierin terecht gekomen…
Ik heb zó hard gegild!!!! (Bíjna net zo hard als dinsdag op weg naar mijn werk..)
Intussen hadden we ook een mail gehad dat O’tje vanaf volgende week ook 2 dagen naar school mag! Jippieeeee!!
Al snap ik nog steeds niet waarom ze niet gewoon volle dagen gaan, net als in NL…
Vrijdag hadden we borrel van het werk en was het zó fijn om weer even lekker bij te kletsen en samen te lachen tot onze tranen over de wangen rolden..
Zaterdag wilde ik éigenlijk iets leuks gaan doen met z’n allen maar blijkbaar was ik de enige met die behoefte. Dus trok ik mijn eigen plan en nam ik Grote Zoon mee naar de kringloop in Remunj..
De kringloop was gróót maar de rij was er veuls te lang om die knullige roze mini vaasjes af te rekenen. Dus zette ik ze maar weer terug in het rek..
Daarna reden we een rondje door mijn geboortedorp “Neel” en konden we Éindelijk een snuffelen bij De Kleine Tovenaar. Een boekwinkel zoals een boekwinkel hoort te zijn … we kochten wat boeken, spelletjes en een roermond-kapje..
Ik reed door de straatjes van ons durp. Reed langs de bakker, slager, kerk, mijn oude schooltje, de fietsenmaker, huizen van vriendinnetjes, de vijver waar ik door het ijs zakte, het zwembad waar ik onderhand woonde, en kwam uiteindelijk uit bij de ik-plas-in-mijn-broek-frituur. (Ik schreef hier lang geleden een blog over, maar kan ‘m zo snel niet meer terugvinden)
Bij die frituur gingen we naar binnen en aten we een broodje kroket. Ik vertelde de eigenaar dat het wel 35 jaar geleden moet zijn geweest dat ik daar voor het laatst was geweest. Zo bizar… 35!!!!
Daarna reden we langs oMariet en die was thuis. Grote Zoon dook met een aspirientje even in haar bed en ik werd verwend met een bordje kippensoep.. zálig!
Dat dutje deed Grote Zoon heel goed, we kletsten nog wat en gingen toen op weg naar huis.
Het was een súperleuke middag met al die leuke herinneringen aan vroeger..
Neel bliêf Neel hè Linda mêr welke frietkraom waas det in Neel?
Op de Bredeweg!