De laatste week der weken…

Terwijl hier in de stad de triagetenten worden afgebroken en de grootste angst lijkt weg te ebben, bereidde ik me voor op de laatste week aan huis.

Komende dinsdag mag ik weer werken. Dan gaat ons schooltje weer open!
Ik ben blij maar tegelijkertijd heb ik ook geen idee of ik wel blij ben.. Dubbel allemaal.
Maar jawel hoor.
Het is goed om mijn bubbel weer open te knippen en mijn mini-wereldje weer uit te breiden.

De jongens gaan 2 dagen per week naar school en het lijkt erop dat O’tje straks ook mag gaan?
Onduidelijkheid all over.. maar goed.
oMariet is ook in haar nopjes want ze komt weer gezellig oppassen!
Misschien heeft zij betere schooljuf-kwaliteiten dan ik..?
Nog een maand school voor ze.
En dan is het alweer zomervakantie.
Hoe bizar en onwerkelijk het ook is..

Dus fietste ik afgelopen week met de jongens naar school en besefte me dat dit waarschijnlijk de laatste keer voor Grote Zoon fietsend naar de basisschool zou zijn.
Ik werd er wel een beetje weeïg van..

Ik mocht weer huiswerk op het belsje schooltje ophalen én kon onze agenda weer langzaamaan een beetje gaan invullen.

Het huiswerk maken wil tegenwoordig bij de jongens ook niet echt meer vlotten nu ze zo half half naar school gaan en mijn “kracht” als thuisjuf neemt langzaam af.

Ik waste de ramen in huis en deed ook even een raam van het Peperkoekhuisje.
Gewoon om te kijken hoe dat eruit ziet…❤️

We “beloonden” onszelf met een uitje naar Het Paradijs. Want dat hadden we even heel hard nodig.
En oma Coosje was ook weer heppie om ons te zien!

Grote Zoon’s nieuwe brommer moest mee en dan was nog een behoorlijk zware klus om die in en uit mijn auto te krijgen.
Maar het lukte en Grote Zoon kon daar heerlijk rondcrossen.

We aten “maloen”, ik plukte mijn eerste radijsjes oet de Mooshaof, toverde weer pokebowls, lakte mijn nageltjes weer eens en werd Heppie van mijn nieuwe vrolijke-kleurtjes-jurk!
En het bericht dat we weer naar Frankrijk mogen stemde me nóg vrolijker!

Vrijdag kwam vriendinnetje R met haar kaboutertje op bezoek en dat was zó fijn! Ze verfde maar weer eens mijn haar, want dat was gewoon alwéér nodig!

Later in de middag reed ik met de jongens naar een of andere kermis-pop-up-aardbeien-churro-kraam en zochten we allemaal iets lekkers uit.. De jongens vonden het gewéldig!
Mijn portemonnee wat minder grappig..

‘s Avonds liepen we toch nog maar een extra rondje om die extra calorieën er weer af te lopen..

Zaterdag vertrokken O’tje en Paul op missie… O’tje telde zijn spaarcentjes bij elkaar en kocht zichzelf een mooie mountainbike….
Het kind is zó gelukkig en fietst de hele dag rondjes door ut durp.

Het was een klusloze zaterdag, wat nogal erg onwennig voor me was. Dus liep ik wat doelloos in huis rond. Uiteindelijk gingen we met z’n allen fietsen. Wow.
We deden iets met z’n állen!
Dát was lang geleden…!

Als afsluiter én om af te koelen aten we een ijsje.

En zondag was het zo ver: de belsje grens is weer open (om naar familie te gaan óf te winkelen) en zo stond mijn lieve BBF opeens bij mij!!!
Dat was zó fijn en zó nodig!
Kijk ons eens even strálen en heppie zijn daar!
Onze eerste sushi-date staat ook al gepland. Daar kijken we ook zó naar uit!

Grote Zoon had ook een tópdag, want éindelijk kon zijn beste vriend ook weer komen spelen én logeren! Samen in de tent slapen. Dát was het plan…

We bbq-den met z’n allen en het was heerlijk om weer eens een tuin vól kinderen te hebben..

Hun kampeer-avontuur duurde een uurtje denk ik. Toen stonden de ze alweer met hun slaapzakjes binnen.
Ze hoorden allemaal enge geluiden buiten.
Onze superhelden…

Nu breekt de laatste dag aan van deze “vakantie” die absoluut geen vakantie was.
Een tijd van angst, onzekerheid, stress, onwetendheid, gemis van familie, vrienden én vooral knuffels. Álles passeerde de revue.
Maar tegelijkertijd moet ik me niet aanstellen. We zijn niet ziek geweest of hebben niémand verloren.
We zijn ok!

Maar toch.
Er is weer hoop.
Er schijnt weer een zonnetje.
We kunnen langzaamaan weer vooruit gaan denken.
Plannen maken.
Ons verheugen.
Durven dromen.
Weer leven….

Eén antwoord op “De laatste week der weken…”

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *