Maandag weer een nieuwe week in quarantaine…Het klinkt misschien gek maar het begint te wennen eigenlijk. De jongens weten een beetje wat er wat ze verwacht wordt en ikzelf krijg de dagplanning ook wat beter gedraaid.
Voor de kinderen had ik een geluidsdempende koptelefoon besteld, omdat ik merkte dat het soms lastig vinden om zich te kunnen concentreren met hun huiswerk. Hopelijk helpt het wat.
Tja en dat chatten met mijn moedertje wordt elke keer grappiger.Zeker toen we ontdekten dat dit ook via messenger kan en je dan allemaal grappige filtertjes kunt gebruiken. Ohh zo heerlijk om samen hierom te lachen!
B lag ondersteboven op de bank te lezen en ik flanste wat vitamine-bommetjes voor mijn studentjes in mekaar.
Toen we weer een paar uur gestudeerd hadden was het tijd voor een frisse neus en een flinke wandeling. Want behalve wat buiten spelen, komen die kids dus nergens…
We liepen naar de Tungelder-beek en gooiden wat steentjes in de beek.
Op de terugweg langs de grote weg lieten we wat vrachtwagens toeteren.
Altijd leuk natuurlijk!
Grote Zoon trok nog een prei voor de soep uit het land van de boer …
Toen we terug waren kwam er een juffenpakketje voor B met de post. Nou. Hij was nog nooit zó blij met post! haha (not dus)
Ook kwam er een lieve berenwafel van B zijn vriendje in de brievenbus. Echt té lief!
Vandaag 1 april en weer tijd voor online-teamoverleg. Och en het was weer zo fijn om iedereen weer even te zien en te horen.. de jongens moesten me natuurlijk met rust laten maar negeerden constant mijn vrij duidelijke tekening. En op de achtergrond hoorde ik ze mekaar de koppen inslaan en ruzie maken. (Jaja dat doen ze hier ook ja)
Daarna moest ik nóg wat voor het werk doen… De jongens helemaal uit hun doen wegens gebrek aan ritme en regelmaat enzo. Intussen was het al 12 uur en moesten ze nog met alles beginnen.
Een hoop weerstand, boosheid, dwarsliggen, noem maar op. En toen ik er ook nog achterkwam dat een van de drie met stift op mijn laptopscherm had getekend was dat voor mij de druppel.
Niet leuk. klaar mee!
Tranen. alleen maar tranen. ik was er echt even hélemaal klaar mee en trok me even terug in de hangmat….
Hoe lief was het dat ik van Grote ZOon zijn ik-voel-me-niet-zo-fijn-ketting mocht dragen…en toen moest ik natuurlijk wéér huilen..
Zo’n dag dus…
Ja zo zie je maar. Ook hier niet altijd rozengeur hoor.
Maar hoe fijn is het dat je even je verhaal kunt doen, er geluisterd wordt en je je daarna alweer een stuk fijner voelt.
En hoe gelukkig voelde ik me toen Paul frietjes haalde en we een half uurtje later samen aan de picknicktafel zaten te smikkelen….
Jaja. Die stomme corona doet wat met je hoor… en dan mag ik nog in mijn handjes klappen dat we ons nog allemaal fit en gezond voelen.
Maar : Morgen weer een nieuwe dag!
Oh!
And thanx for listening..💋