Gisteren liep het allemaal niet zo heel lekker hier in huis. Een dwarse O’tje bij wie het allemaal niet wilde lukken. En ikzelf die ook het liefst even flink wilde janken. De onmacht, de angst het maakt me zo onrustig. Alle werkapp’s die maar door blijven pingelen, mails in de gaten houden, 3 verschillende niveau’s huiswerk begeleiden. Gewoon alles samen.
Tegelijkertijd wordt mijn hart heel week van bijvoorbeeld werkmails van collega’s van andere scholen waarin ze vragen of het goed met mij en mijn familie gaat. Iedereen is zo lief en attent. Spontane, leuke gesprekjes via instagram of facebook met mensen die je eigenlijk helemaal niet zo goed kent. Ik hou er zo van… Een lief appje, een belletje, een tekening. Het kan zóveel met een mens doen….
Maar die onrust in mijn hoofd en lijf. Het blijft maar door razen. Ik wil het zó goed doen voor iedereen, maar ondertussen zou ik ook dolgraag rust vinden en gewoon een boek lezen of een uitzending willen kijken.. het komt misschien nog wel..Laten we het hopen!
Handige tips zijn voor iedereen fijn en zo hielp het hier enorm om bijvoorbeeld ’s morgens de “snacktrommels” voor de jongens klaar te zetten.
Buiten het ontbijt en lunch is dit wat ze overdag krijgen. Dit om de constante vraag : ‘mogen we iets lekkers” te stoppen. Het eten en de snaai was hier niet aan te slepen, dus deze trommels helpen enorm!
Ik abonneerde me op de nieuwsbrief van Enzo Knol en ontving een tijdje later een superleuke kleurplaat in mijn mailbox. Hartstikke stoer en de jongens waren hélemaal blij en gingen natuurlijk meteen aan de slag!
TopTip weer dus!
Ook hoorden we dat we onze belsje vrienden niet meer kunnen bezoeken en zij niet meer in ons landje boodschappen mogen doen. Zo raar. De grens ligt hier echt 5 minuten vandaan. Ik snap er niks van. Waarom niet voor iedereen dezelfde regels. Dan is het toch duidelijk?
Ook bakte ik schattige koekjes met mijn liefste koekenbakker En gebruikte een “handmade en love-stempel ” alleen was van dat gestempel dus na het bakken helemaal niks meer van te zien. Maar heej: de koektrommel is weer gevuld! And that’s what counts!
’s Middags hadden we een sportmomentje en elk van ons moest een opdrachtje verzinnen. Ik verzon er wat meer. En nadat we er eerst flinke ruzie over hadden gemaakt, werd iedereen daarna weer rustig en kon het sporten tóch gewoon doorgaan en was het echt superleuk.
Kijk gezellig mee naar ons sportfilmpje KLIK!
Toen de kinderen eindelijk op bed lagen plofte ik op de bank met een bankje chips en werd ik hier toch wel heel blij van…
