Over de gouden bruiloft en het dovende blog-vlammetje…

Ja sorry. Op de een of andere reden is mijn blogvlammetje een beetje aan het doven ben ik bang. Terwijl ik “vroeger” de dikste lol had om hele verhalen over iets heel onnozels meer te pennen, weet ik nu niet meer waar ik het over moet hebben éigenlijk. Zo’n fantástisch spannend leven hebben we natuurlijk ook weer niet, maar tegelijkertijd probeer ik om het zo lang mogelijk vol te houden. Voor de jongens. Hebben ze later wat te lezen…

Afgelopen weekend stond ik weer uren langs het voetbalveld en in de middag bij de basketbal. Het blijft leuk om de jongens te zien groeien in hun sport, maar het kost tegelijkertijd ook gruwelijk veel ”vrije” tijd. Daar denk je niet aan he, als je aan kinderen “begint”…

Maar goed. De zaterdag was verder best rielekst en de zondagochtend ook. Door het verzetten van de klok, kregen we er een gratis uurtje slaap bij, en dat is áltijd lekker!

Zondagmiddag waren we uitgenodigd voor het gouden bruiloft-feest van onze buurtjes, voor wie we met een paar man een paar dagen ervoor hun voortuin versierden. Iets waar ik zelf helemáál niet van hou, maar de mensjes waren dólgelukkig met de gouden blommen in de kerstbomen in hun tuintje.

Opgeprikt gingen we naar het feestje, waar we verwend werden met lekkere vlaai, een polonaise tussendoor, én heerlijk eten. Kortom. Wij kwamen de zondag wel door..

Deze week hebben de jongens vakantie. Paul heeft 2 dagen extra vrij, wat de mannen natuurlijk Súperleuk vinden!

Gisteravond wandelde ik een rondje met mijn BBF, want we moeten toch een béétje fit blijven hè? Én kunnen we tegelijkertijd even lekker tegen elkaar aan “zeiveren”…. en dat 6 kilometer lang. Je moét ’t maar kunnen he?

O’tje had vandaag een Kinderfeestje en wij fietsten even naar de bieb..

De rest van de dag hield ik me bezig met mijn nieuwe foon. Het omzetten en foto’s organiseren. En tussendoor wat werkmailtjes beantwoorden. Ja ik vind dat leuk ja…

Geen spannende dingen dus. Maar h heej; ik gooide een bak lasagne in de oven, omdat dat de lievelings van Grote Zoon is, én ik maakte opa-Bennie-macaroni , dit keer zónder snot-macaroni.
Zo. Dat mag óók wel eens vermeld worden….

Níks súperspannends dus.
Ik zei het toch…