Terwijl ik maandag pas om 10 uur nogal brak uit mijn bed rolde, bereidde ik me alvast voor op de heerlijke voetjesverwennerij 2 uur later..
Dat had ik even nodig.. en terwijl ik daar lekker zat bij te kletsen belde mijn mama. Ze miste ons zó! En een uurtje later lag ik niet uitgeteld op de bank, maar viel ik aan op een stukje keersevlaai dat zij voor ons meebracht.
Even lekker bijkletsen en knuffelen met de mannetjes. Daarvoor kwam ze. O’tje schoot een mooi plaatje van oMariet en B toen ze wegging..💕
Dinsdagochtend hadden we om 8.30 uur al een afspraak bij de ortho. Geen idee wat me bezielde bij het maken van deze too-early-afspraak..
Waarschijnlijk met het idee dat we dan nog iets aan de dag zouden hebben ofzo. Nou, geloof me: dat hádden we!
Binnen 10 minuten stonden we weer buiten en zochten we al naar geocaches om de hoek…
In totaal vonden we er wel 3! En dat blijft leuk, ik kan het blijven zeggen..
We reden naar de supermarkt voor een broodje en hadden nu wél tijd om naar die ene crossbaan/speeltuin te gaan…
Daarna gauw naar de winkel voor kedootjes voor O’tjes jarige vriendje.
Dit topkedoo werd daar meteen in gebruik genomen! De jongens hadden gehoopt dat hij het al van iemand anders zou krijgen, want dan zouden wij het ook hebben!
Op de terugweg kochten we nog een potje honing bij ons andere vriendje..
‘s Avonds ging ik, net als de rest van mijn social-media vrienden, los met de face app…
Kijk dán! Die Paulus wordt er later gewoon nóg knapperderder op! En wát doet mijn moeder daar linksboven in de hoek?!?
Hilárisch maar ook zó bizar…
Vanmorgen vertrokken we, met énige vertraging door chagerijnige tiener, richting mien Remunj. Ik zou O’tje vanmiddag voor een logeerpartijtje naar oMariet brengen, dus plakten we er maar een paar uurtjes Kitskensberg aan vooraf…
Voor een luttele €5 voor 4 personen waren we binnen en knipperde ik 2 keer met mijn ogen en mijn jongens waren al alle kanten opgevlogen.
Ik plofte op een bankje naast het zwembad (zonder water?!) en aanschouwde me eens even uitgebreid de mensenmassa om me heen.
Op rechts een meute deutsche Leute met hun kroost die geen seconde afstand deden van het bankje dat wel aan hun vast leek geplakt.
Op links de moeder met de nogal (zéér) luide stem, haar moeder en 2 jongetjes, waarvan 1 haar zoon. Moeder mistte overigens ook wat tanden. Ik weet niet of ze daarom zo hard praatte.
Enniewee. Met dat stel heb ik me zéker een uur vermaakt. Vanachter mijn grote zonnebril uiteraard..
Toen verkaste ik naar een schaduwplekje onder de bomen, waar Ik kennis maakte met een heel nieuw scala aan kindernamen die ik nog nooit eerder had gehoord.
Ik kan het je gewoon niet meer vertellen hoe dat kind heette, wat daar door een driejarig pupke door de speeltuin werd geschreeuwd. Zij kon het wél onthouden dus.
Het was iets van Cherrylee Fay of iets in die trant…. tja. Ik heb er een mening over zeg maar…
Intussen werd mijn aandacht getrokken door de hoogblonde oma, die met een blikje Redbull in haar hand achter haar kleinkind aanhobbelde.
Even later was ze weg. Waarschijnlijk had ze een afspraak bij de zonne- of nagelstudio… óf moest ze nieuwe sigarettenfilters halen, om sigaretten te draaien..met zo’n schuifapparaatje. Ok? Heb je er een beeld bij?
Toen we bijna naar huis gingen was intussen het zwembad gevuld met ijskoud leidingwater en stond er onder andere een peutertje in zijn luier alles nat te spetteren. Ik verbaasde me over de woordenschat van ut menneke en vooral de manier waaróp hij communiceerde ehhh andere kinderen commandeerde.. mijn mond viel open van verbazing. Een half uur heb ik ‘t jochie bekeken. Het boefje bleef maar bezig en zijn ouders waren in geen velden of wegen te bekennen. Óf die deden gewoon alsof hij niet van hun was. Dat kan ook…
Nou. Dát was een korte samenvatting van mijn avontuur in het centrum der Tokkies (én Duitsers) in Remunj. Man man. Ik heb mijn ógen flink de kost gegeven daar!
Op de weg naar huis hebben we O’tje bij oma afgeleverd. Even qualitytime met oMariet: héérlijk!
Ik ga nu even bijkomen van deze, nogal enerverende dag….