Vrijdagavond maakte ik mijn allereerste Iftar (de maaltijd die, tijdens de Ramadan, genuttigd wordt na zonsondergang) mee op school waar leerlingen van 2 scholen samenkwamen op onze locatie. En dat was zó leuk om een keer mee te mogen maken!
2 geweldige docenten hadden álles geregeld en met hulp van vrienden/familie en bekenden was er een overvloed aan heerlijk eten! Zóveel eten, zóveel gezelligheid en vooral dankbaarheid…
Het was prachtig.
Zaterdag stond voor mij in het teken van voetbaltoernooikes. Eerst in de ochtend met O’tje mee en na een snelle hap thuis, van kind geruild en met B mee naar het toernooi.
Ondertussen gebeurden er thuis nogal spannende dingen. Iets met een hele oude, zieke, nostalgische maar ook zéér wiebelende perenboom naast ons huis, die ervoor zorgde dat ik nogal zeer onrustig (lees totáál niet) sliep tijdens harde windstoten..
Ja. En de boom viel dus compleet de verkeerde kant op, en dat was best klote enzo, maar kon alléén maar denken: er zijn géén gewonden gevallen én hij viel niet op het huis! De rest kan opgelost worden…
En terwijl ik , na het tweede toernooi éindelijk even rustig zat en mijn frietjes naar binnen werkte bedacht ik me dat ik 15 minuten later alwéé wég moest!
Pfff zó’n drukke dag, niet normaal, maar ohhh de voorstelling van Up With People was zó geweldig! Het was zó leuk, die jongeren uit verschillende landen die daar stonden te strálen met hun liedjes en dans.. gewéldig!
En toen ik gisteravond als een blok in slaap viel, won me Nederland daar zomaar efkes het Songfestival ! Waanzinnig toch!
Maar ja. Ik sliep… en best lang uit ook nog vanmorgen. Ik had het nodig blijkbaar. Het deed me wel enorm pijn toen ik geen fluitende vogeltjes meer in de boom hoorde toen ik wakker werd.. maar het feit dát ik weer een stuk rustige en rielekster slaap is me heel veel waard!
Maar toen we eenmaal wakker waren gingen we aan de slag met het kloven van versgezaagde houtblokken. Ons houthok is weer goed gevuld!
Rond 13 uur ging ik met O’tje en B naar de opening van de nieuwe brandweerkazerne in ut durp. En dat was zó leuk!
Ze mochten mee een ritje maken in de brandweerauto, zelf met de brandweerdslang spuiten én kijken hoe men vroeger een brandje bluste. Compleet met paard en waterkar. Zó leuk om te zien!
En met een brandweerman Diploma op zak gingen we weer naar huis. Oh wat was dít leuk!
Grote broer werd nog even flink geprankt toen O’tje een beetje later dan ons lopend thuiskwam en met een trillipje zei dat hij gevallen was met de fiets…. grote Zoon trok helemaal wit weg en riep mamaaaaaaa O’tje heeft een héle enge diepe snee in zijn arm!
En toen begonnen we allemaal te lachen natuurlijk…! Oh oh. Dat gezicht! Arme jongen…
Kortom. Het was een nogal enerverend weekendje zal ik maar zeggen….
Klaar voor een nieuwe week!