Och mensen.
Wat verslons ik dit mooie verhalenparadijs toch vreselijk.
Het ligt vást aan dat vreselijke uur naar voren.
Of naar achteren.
Geen idee meer, maar ik heb er last van. Het is me veel te vroeg donker en om half 9 lig ik op apegapen.
Zó zonde van de avond.
Maar ja?
Wat doe je eraan?
Ik kan slechts heel stug zijn en dat uur niét bijdraaien op de klok.
Ik geloof niet dat mijn omgeving daar echt heppie van zal worden.
Enniewee.
We deden mee aan een Halloweentocht, wat natuurlijk bést spannend was voor de jongens.
Compleet met doodskisten en kettingzagen enzo…! Ieuw..
Oh ja.
En de dag na het diplomazwemmen had ik een dagje vrij omdat de jongens vakantie hadden.
En die nacht, nou , toén ging het loos. Grote Zoon klaagde al over buikpijn en toen hij opeens ’s nachts naast me stond en zijn héle kamer onder had gespuugd, zei hij: ik dacht écht dat ik droomde… Ehh. Niet dus.
Dus hóp, hij onder de douche en ik aan de sop.
Een uurtje later lag hij weer in een fris bedje met een emmertje naast ‘m.
Ik klaarwakker natuurlijk.
En toen stond opeens B met een pruillipje naast me: ik moest overgeven…
Ach gossie!
Mijn hoofd tolde bij de gedachte dat hij vanuit het stapelbed… ja je snapt me wel…
Bedje verschoont, kind in bed en ik probeerde in het licht van het nachtlampje de vloerbedekking weer enigszins toonbaar te maken..
Ik klaarwakker natuurlijk…
Dit vervolgde zich nog op met een poepbroek en toen was mijn nacht zo’n beetje om.
Want ik was kláárwakker natuurlijk.
En het meest frustrerende, maar ook wel fijne: de dag erna níks meer!
Geen ziek kind.
Níks!
… alsof ik het allemaal gedroomd had..
Maar helaas.
De vloerbedekking was het bewijs.
Dus daar heb ik me wel even over kunnen buigen.
Goed.
Dát was mijn vrije dag dus.
Ze speelden heerlijk met de playmobil en ik ging met 2 spidermannen naar de winkel..
Grote Zoon werd bekroond als Master Wafelbakker en kocht zichzelf in het weekend een supercoole triker!