Woensdag scheen een zálig zonnetje en genoot ik nog lekker van mijn wapperende wasje aan de lijn..
Ik vond een hartjes-walnoot én we brachten O’tje naar zijn voetbaltraining..
’s Avonds kedo’s inpakken voor de kienavond.
Donderdag moest alles klaargezet worden en vrijdag was het weer zover: dé jaarlijkse kienavond van ut belsje schooltje.
Wat wil zeggen: heul veul flessen opendraaien en glazen vullen voor mijn BBF en ik…
Vannacht veel te laat in bed natuurlijk. Iets met naborrelen en bitterballen.
Vanmorgen schrok ik wakker van een buggelende spin boven mijn hoofd! Aaaargh!
Ik zeg het je: dan ben je metéén wakker. Alleen ’t idéé al dat ik niét wakker was geworden en dat beest over mijn gezicht zou lopen… of mijn mond in kroop! Gátver!
Ik las ooit ergens hoeveel spinnen een mens in zijn leven in zijn slaap opeet. Geloof me, dat wil je niet weten!
Ik zeg je: NIET GOOGLEN!
NIET DOEN!
Vandaag gewoon even een lagere versnelling dan maar.
Ik mocht de puntentelling doen bij de basketbalwedstrijd van Grote Zoon, terwijl B en papa een half zwembad in de tuin schepten en daarbij bijzondere archeologische opgravingen deden…
Zand en kuilen, dat doet ’t bij die jongens van ons altijd erg goed.
Gegarandeerd dat ze binnen een half uur óveral zand hebben zitten en ze zich dus buiten uit mogen kleden en linea recta de douche in mogen..
En ik weer een rondje extra kan stofzuigen, want als ik niet ingrijp, dendert alles gewoon met zandschoenen en al door het huis.
Dat dus.
Jaja.
En dat allemaal in die lagere versnelling he?
Weet je wat?
Ik ga naar bed.
Doei!