Vanmorgen in alle vroegte ging mijn wekkertje.
Snel douchen, de 7 en de 5 opblazen, eitjes koken en alle ontbijtspulletjes in de tas mikken.
Op naar Remunj, waar broerlief en ik ons allerliefste moedertje voor haar 75e verjaardag verrasten met een ontbijtje.
We belden haar samen in de auto en ze had niet eens door dat ik naast hem zat natuurlijk.
Toen we vroegen of ze al wakker was en of ze misschien de deur open kom maken, want we stonden voor haar deur!
Ohhh en wat wás ze verbaast en verrast dat wij zomaar met z’n tweetjes voor haar deur stonden.
Zó leuk!
Dikke tranen van geluk en ook natuurlijk om het gemis van de allerliefste papa. Hij had gewoon óók aan die tafel moeten zitten.. wat hádden we hem er graag bij gehad.
En hij wás erbij vandaag!
Echt!
Toen ik weer thuis was en aan het bureau zat voelde ik een enorm koude rilling. Dat was hij.
Ik weet het zéker!
Op het moment zelf besefte ik het me helemaal niet, maar nu ik het opschrijf weet ik het zéker.
Zó mooi dit.
Er is écht meer na dit leven!
Geloof mij maar…
Maar jeetje.
Wat bén ik toch enorm trots op haar.
Dat ze deze leeftijd mag bereiken en dat wij dit met haar kúnnen en mogen vieren. Tróts op haar zorg voor anderen, op haar openheid en manier van denken, altijd nog willen leren en vooral haar nieuwsgierigheid.
Ikzelf heb ook nog de hele dag kunnen nagenieten van deze fijne ochtend.. het was zó leuk!
Of had ik dat al gezegd?
Van harte gefeliciteerd met de verjaardag van je moeder.
Ik hoop dat jullie deze dag nog vaak samen met haar kunnen vieren!
Hennie
🌹 👏🏽👏🏽👏🏽