Over de fysio met zijn naaldjes en de knotsstaart-dino…

Effe denken.

Waar waren we gebleven?
Oh ja, ik was kreupel en kon niks.
Dat was het .slapen is een drama, want dat ómdraaien hè?
Vréselijk.
En dan ook nog die hitte, het helpt allemaal niet mee.

Maar toen was er die fantastische fysio met engelenvleugeltjes en priknaaldjes die ervoor zorgde dat ik gewoon weer rechtop lopend naar buiten ging!
Bizar gewoon..

Hij duwde, masseerde en trok aan mijn onderrug en bekken en  keek of ik nog recht was, halverwege vroeg hij of ik iets tegen naalden had, waarop ik antwoordde: zolang ik ze niet zie, vind ik t prima.. en zo ging hij aan de slag.
Dry-needling dus, wel eens van gehoord,maar dat was het dan ook. Eigenlijk komt het erop neer dat door de prikjes de spiervezeltjes uit elkaar trekken en dan zich weer in elkaar klemmen.
Als ik het goed begrepen heb…

Enniewee.
Ik huppelde daar dus als een blije gup weer naar buiten.
Zó fijn.

De jongens had ik in het zwembad van mijn BBF gedropt, dus ging ze daar weer ophalen. .
En bleef nog even wat drinken, eten, kletsen en luieren.. tot het opeens al 17.30 uur was!
Zoef zoef naar huis om wat voedzaams op tafel te toveren dus!

Na het eten ging ik nog even een stukje fietsen met de jongens naar de kinderboerderij.. en toen we thuiskwamen lag er gewoon een mega-ei bij de kippen. Straks eens goed opletten of er misschien 2 dooiers inzitten…

B ging opeens in zijn uppie aan tafel zitten en begon wat te kleuren.
Tot ie op een gegeven moment naar me toe kwam en riep: mama, kijk een knotsstaart-dino!

En wów!
Ik ben er gewoon hélemaal onder de indruk van.
Dit prachtige kunstwerk, zomaar uit de vingers van mijn 5-jarige..

Gewéldig!

 By the way: de losse tand van Grote Zoon hangt nog steeds wat te bengelen.
Hij kan amper eten, maar vertikt ’t om die tand eruit te trekken.
Wordt vervolgd dus…