Over kreupele moeders en micro-avonturen

Dat het hier niet altijd rozengeur en maneschijn is bleek afgelopen weekend wel weer.En ik (net als vorig jaar :https://inlimburgstaateenhuis.wordpress.com/2017/08/07/hoe-het-net-even-iets-anders-liep/#more-3532  ) zomaar ineens niks meer kon.

Ik raapte wat vuile was van de grond en krák: het schoot me zó in mijn rug. Jiésus zeg, wat doet dát zeer man!

En dan is het klaar.
Over en uit.
Zitten en zwijgen.
Nou ja, dat laatste niet hè?
Maar jeetje wat was ik blij dat het weekend was en Paul thuis was.
En die mocht dus aantreden. Boodschappen doen, kedootjes kopen en O’tje naar een feestje brengen, billen afvegen, koken. Jaja, je merkt pas wat iemand allemaal doet als ie het opeens niet meer doet!
Of kan, in dit geval..

Dus deed ik maar wat kaartspelletjes en woordpuzzeltjes en probeerde ik maar zo min mogelijk te drinken, want plassen betekende weer opstaan, dus pijn.

Enniewee. 1 nacht zonder slaap, maar vannacht ging ’t redelijk.
Klinkt positief he?

Hoe ’t komt?
Ik denk een combi van én in een tentje slapen én B dragen toen we bij de luchtballon waren..

Niks aan te doen.
Hopelijk kan ik vandaag even bij de fysio terecht..en kan die ervoor zorgen dat ik weer wat rechter kan lopen.
Zónder of met minder pijn in elk geval..

Ik maakte kleine vlechtjes bij O’tje en opeens veranderde hij in rapper O… Haha.
Alsof we een compleet andere zoon hadden! En nu leek hij nóg bruiner..

B wilde natuurlijk óók even poseren met zijn coole, grote broer.

Ik kreeg van Paul een Flow en las een artikel over micro-avonturen.
En dát omschreef precies de dingetjes die ik zo leuk vind aan het leven.
Kleine, leuke dingen doen.
Hoeft niet veel geld te kosten.
In een tentje slapen in de tuin, achter een luchtballon aanrijden…en zoveel meer

Ik hou van herinneringen maken!

Laat in de middag, toen we net alle spullen bij elkaar aan het verzamelen waren voor de bbq met de buurtjes, kwam opeens een Grote Zoon in paniek aanrennen.
Kleine B was van onderuit tegen zijn kin aangesprongen en nu zat er een tand los! Hij dacht zelf dat het een nieuwe tand was, vandaar zijn paniek…

Ik wist het ook niet, want uit het tandendoosje kon ik het ook niet echt opmaken.
Dus belde ik de weekend-tandarts. Die lag vast ook met zijn kont in de zon en vroeg me een foto te appen (lang leve de techniek) en verzekerde ons dat het 100% een melktand was!
Pfieuw!

Grote Zoon werd gelukkig weer rustiger..

Daarna konden we dan de weg oversteken naar de buurtjes.
Gewoon in de zwembroek.
Dat kan gewoon in ons durp…

Het was weer supergezellig, en veel te lang geleden, en ja, dat moeten we écht vaker doen!