Joe!
Dit krijg je he?
Wanneer je jongens de boodschappen voor je opruimen.
Dan zoek je je scheel naar de chili kruiden en kom je ze uiteindelijk in de diepvries tegen.
Lief hoor!
Maar wél lastig…
Goed.
We zitten hier weer volop in de zwemles op dinsdag en het zag er écht naar uit dat hij een bandje zou krijgen.
Voor de kenners: hij hoefde van 3 oranje krokobillies nog maar groene te maken. Makkie dus.
De rest was al groen.
Dus ik met mijn stomme kop rekende er ook totaal niet op met eten.
We zouden immers tóch gaan mèk-drekken. Maar dat was allemaal maar een stom grapje van mij.
Nou ja, meer van de zwemmeester, want die was blijkbaar niet in zo’n gulzige bandjes-geef-bui gisteren.
Dus weet ik niet wie er het meest teleurgesteld na de zwemles.
Het mannetje of ik… dus gingen we lekker toch mèk-drekken.
Lekker pûh!
Toen ik thuiskwam en een roze-met-witten-stippen-envelop bij de post lag, werd ik echt inténs gelukkig.
Ik wist; van de inhoud ging mijn stippenhartje nóg harder bonken.
En ja hoor, meteen nam ik de gieter onder handen.
En kijk nou hoé leuk!
Daar wordt ik als stippenjunk echt inténs gelukkig van!
Ik ben overigens niet de énige stippenjunk hier in huis.
Kijk nou hoe leuk: onze Bucks op een stippenkleedje…
Enniewee.
Ik droomde over stippen hier, stippen daar, stippen óveral, maar vooral negeerde ik de gedachte aan ons tandartsbezoekje van vandaag.
Voor O’tje en mij, trotse bezitters van een gaatje… in onze tanden ja!
Ja ik plande mijn afspraak op de woensdagochtend.
Toen vroeg ze of O’tje ervoor of erna kon.
Hmm.
En nu moet je weten dat ik niet zo’n grote tandartsheld benen éigenlijk verschrikkelijk angst heb.
Al moet ik zeggen dat ik al geen peentjes meer zweet, maar een beetje knijpen doe ik ‘m wel…
Maar het ging súpergoed.
Ik was als eerste aan de beurt en O’tje bekeek zich alles eens goed.
Terwijl ik me daar een beetje groot en stoer probeerde te houden, hield hij mijn hand vast.
Hoezo, kinderen voelen je naadloos aan?!? Zo lief!
Hijzelf was ook superstoer!
We kunnen er weer tegenaan dus.
Hij kreeg ook zijn eerste fluoride-behandeling en dat was een beetje onwennig natuurlijk.
Zó grappig, want ik kan me van vroeger nog zó goed herinneren hoe dat was en hoe ik me altijd voelde met dat kwijlbakje onder mijn kin…
Toen we de jongens weer uit school hadden gehaald, reden we meteen door naar Weert, want we hadden weer een drukke planning vandaag.
Er werden nieuwe oorstukjes bij O’tje aangemeten en dat is altijd gek, van die koude “klei” in je oren.
We aten een lekkere hotdog op een bankje en dwaalden wat rond in de speelgoedzaak.
Daarna bracht ik B naar een feestje en gingen wij naar mijn werk om te kijken naar een voetbalwedstrijd: de politie tegen onze leerlingen!
En dat was súperleuk!
Ik bracht de ene naar de voetbal, haalde B weer op én Grote Zoon fietste zelf naar de basketbal.
Spontaan maakten mijn BBF en ik een leuke wandeling van 5 kilometertjes.
Want ons ochtendloopje was er door de tandarts bij ingeschoten.
Zo.
Nu ben ik moe en ga ik lekker slapen.
Morgen mag ik op schoolreis!
Jippie!