Over de womanizer, squishys en de dampende kibbeling

Djiesus kraist man, wát een week zeg.

Maandag moest ik natuurlijk gewoon werken,eten in mekaar flansen én er ook nog ene om 18.00 uur bij de voetbal droppen én om 18.00 uur paraat staan op ut belsje schooltje om daar alle lof over onze kleine womanizer in ontvangst te nemen.
Maar zat ik me daar kapót te haasten, moest ik vervolgens nog 15 minuten wachten!!
Ja echt dan ben ik om te verrekken he?

Goed.
Kort samengevat: De juf zou ‘m zó mee naar huis willen nemen, zo ene brave is ut.
zal ik ‘m na de paasvakantie op komen halen?
Nee grapje.

Tuurlijk kan ik geen van drie missen joh. Als er een langer van huis is, is iedereen compleet van de leg.
Ja echt, zo gaat dat hier..

Enniewee.
Waarom zou de dinsdag minder gehaast zijn dan de maandag?
Na school raceten we naar de zwemles (waar onze aapiekop voor de zoveelste keer in tranen uitbarstte omdat hij maar niet weet hoe lang de les duurt?!) (om er vervolgens de dikste lol te hebben)

Na de zwemles hadden we zelfs nog éven tijd om de speelgoedwinkel in te duiken voor de nieuwst hype: squishys!
Wat éigenlijk gewoon een stinkende stressbal blijkt te zijn, maar dan in hippe vormen en kleuren..
’s Morgens hadden ze de spaarpotjes omgekiept dus ze konden hun gang gaan. Zij blij.
Ik blij.
Zo simpel is ’t.
Klaar.

Goed.
Die speelgoedwinkel was kiezen, afrekenen en naar buiten.
Hophop klaar.
Nog tijd over om éven bij de visboer voor een portie kibbeling.
Dacht ik.
Maar daar sjeesde ik als een malle om 17.50 uur weg, terwijl ik exact op dat moment tegenover de juf in het belsje klasje hoorde te zitten.
De kibbeling bleef dampend in de auto liggen, en met rammelende maagjes vlogen we de school binnen.
Niks te laat bleek toen we daar aankwamen …

Ik hopte van de ene juf naar de andere en ook daar slurpte ik alle tevreden verhalen in me op.
Één begon met het oplezen van alle rapportcijfers, maar die had ik thuis natuurlijk alláng kunnen bewonderen.
Dus onderbrak ik haar even voor een voor mij véél belangrijkere vraag: maar zeg, hoe is hij eigenlijk als leerling in de klas?  
’t Is ene brave he?
En dat was ’t.
Meer kwam er niet uit.
Tja.
Toen was ik er écht wel even helemaal klaar mee.
Ik begrijp preciés hoe mijn zoon over deze juf denkt, en ik denk dat onze meningen niet ver uiteen liggen.. dat dus.
Had ik me daar nou zo kapót voor gehaast?

Nadat ik vanmorgen de jongens naar school had gebracht ging ik met mijn BBF wandelen.
Een nieuwe bezigheid op de woensdagmorgen.
Gewoon een dik uur wandelen.
Héérlijk!

O’tje ging vanmiddag bij een vriendinnetje spelen en de andere twee schoven de banken tegen elkaar, haalden hun dekbed van boven en keken samen tv.

Ik werkte de administratie bij.
En ja, dat was hárd nodig ja.

Om 18.00 uur moest Grote Zoon eitjes gaan verkopen voor de basketbal én ging de voetbaltraining van O’tje gelukkig niet door.
Hij was er gewoon helemaal verdrietig van.
Ik kreeg hierdoor juist wat meer ademruimte in mijn o-zo-strakke-planning.

Zo.
Dat waren pas de eerste 3 dagen van deze week.
Gelukkig hebben ze na deze week 2 weken paasvakantie.
Kan ik éven een beetje op adem komen..hoop ik
Oh nee verrék.
Ik moet gewoon werken!