Over onze kerst en het afscheid…

Ja lieve mensen.
Zoals jullie het al lazen: Onze kerst liep zomaar even héél anders dit jaar.
Terwijl ik rond deze tijd altijd al een beetje van de wap ben door de herinneringen aan het overlijden van deliefstepapa 5 jaar geleden, werd het dit jaar nóg een tikkie zwaarder.
Op 24 december haalde de ambulance opa Bert op en daarna ging het steeds slechter en slechter met hem.
Paul en zus reden die dag heen en weer naar het ziekenhuis.
Toen we op eerste Kerstdag bij mijn moeder waren, besloten we tóch nog even met de kindjes bij hem op bezoek te gaan met het idee: je weet het nooit he?
En dat was maar goed ook.
Want die nacht is hij dus ook overleden.
Iedereen was in shock en kon het amper geloven…
En na amper een paar uurtjes te hebben geslapen mochten we onze moppies het nare nieuws vertellen.
Dat was zó verdrietig… dikke dikke tranen.
De dagen erna waren we veel bij oma Coosje om natuurlijk alles te regelen.
En knutselden we samen vliegertjes voor opa.

Zó fijn om veel samen te zijn…
Gisteravond konden we de allerlaatste keer naar hem kijken.
En dat was fijn.
De kindjes maakten vrolijke tekeningen aan de binnenkant van de deksel en daarna sloten we met z’n allen de kist..

Vandaag was het állerlaatste afscheid.
Maar wat was het mooi zeg.
De mensen die we lief hebben waren erbij om ons te steunen.
De crematie was perfect.
Mooie muziek en prachtige foto’s erbij… meer hoeft het niet te zijn…
Nu moeten we verder.
Wij zonder papa’s
En de kindjes zonder opa’s…..
Dag lieve opa Bert, we gaan proberen er het beste van te maken, met jou in ons hart zal dat zeker lukken!
Je zult trots op ons zijn..💋