Nog even over die Sint-stress…

Nog even over dat sinterklaas-gedoe he?
Een leuk kinderfeest.
Maar ís het eigenlijk wel zo leuk?Zoals ik al zei: het verrast me élk jaar weer.
Ik bén nou eenmaal geen moeder die in de zomer al spullen inslaat voor 5 december. Dan ben ik daar écht nog niet mee bezig joh.
Maar dan is het opeens november (terwijl ik met mijn hoofd nog ergens in maart ben blijven hangen) en dan heb ik stress.
Eigen schuld dikke bult?
Intussen zijn de speelgoedboeken allang op de deurmat gevallen en worden er meterslange verlanglijstjes gemaakt.
Zo’n moment dat ik me afvraag of het niet beter is om het hele boek in je schoen te proppen en door te strepen wat je écht niét wilt.
*zucht*
En dan die éindeloze discussie over waarom kinderen in hun klas wél al iets in hun schoen krijgen, terwijl wij die knakker nog in ons land moeten verwelkomen.
*zucht*
Ja dat schoenzetten.
Wanneer doé je dat dan?
Gelukkig was daar de redding met de schoenzetkalender.
Maar hoé teleurgesteld zijn ze wanneer ze niet élke dag hun schoen mogen zetten.
Want die-en-die mag wél elke dag zijn schoen zetten.
En die krijgt er óók nog wat in.
Hoe leg je dat uit?
Ben ik dan zó’n waardeloze moeder?
*zucht*
Gisteravond mochten ze hun schoen weer zetten, aldus de kalender.
Jippie!
Voor hun dan hè, want meestal schiet ik dan midden in de nacht wakker en race ik naar beneden om gauw wat in hun schoenen te mikken.
En dan mag ik nog blij zijn wanneer het al is ingepakt!
Want anders kan ik dat óók nog gaan doen.
Midden in de nacht ja…
Het enige wat ik kan denken: pfff gódzijdank ben ik ’t niét vergeten!
Want heej: dán voel je je pas een rotmoeder.
*zucht en gaap*
Probeer dan maar weer eens in slaap te komen..want de wederhelft ligt natuurlijk wél te slapen.
Die maakt zich totáál nergens druk om.
Soms denk ik wel eens : dít jaar doe ik eens helemaal níks voor Sinterklaas.
Maar dat weten die mannen he?
Dat wij vrouwen dat tóch niet kunnen.
Gevolg: zij slapen, wij liggen wakker.
*zucht en gaap x 2 *
Ik bestelde teenentander via internet en liet dat op zijn werk aankomen.
Dat werkte prima en geen stress voor mij dat ik mocht uitleggen voor wie dat megapakket is dat de postbode zojuist bracht.
Dat bestellen kostte me een héle avond.
En het maken van cadeaulijstjes óók nog eens een avond.
Neenee dat lieg ik, daar ben ik élke dag mee bezig.
Een heel bestandje heb ik op mijn telefoon.
Om alles bij te houden.
Want ja, het moet wél eerlijk gaan he én ik wil geen 8 ribben kwijt zijn.
Want jeetje wát een geld!
En dan heb je natuurlijk óók nog eens het inpakken van alles dat ingeslagen is.
Dat kost me ook nog eens 2 avonden. Of meer.
Met mijn oren gespitst zit ik daar, bang dat er eentje naar beneden komt.
En áls alles dan ingepakt is, moet je het óók nog ongezien ergens weg zien te moffelen. En dat is bést lastig in ons huisje moet ik zeggen
*zucht*
Maar éigenlijk puilt ons huis al uit van het speelgoed en omdat ik weet dat het in december weer aangevuld gaat worden, probeer ik van te voren wat spulletjes te verkopen.
Soms lukt dat en dat vind ik fijn.
Met sommige dingen spelen ze echt nóóit.
En dan éindelijk krijgen ze op 5 december hun bloed-zweet-stress-kedootjes en durven ze nóg te roepen: maar dát had ik niet gevraagd?!
Óf: Heej: die-en-die heeft wél dat dure hooverboard gekregen, of die nintendo-switch.
En jíj zegt altijd tegen ons dat wij niet van zulke dure kedo’s krijgen, omdat de Sint dan geen geld meer heeft om voor andere kindjes iets te kopen!
Hoe kan dat mama?!
ja mama, hoe kán dat?!?
*zucht*
Ben ik nou écht de enige die haar kinderen in december ziet veranderen in ondankbare verwende nesten?
Hoé graag zou ik ze willen vertellen dat er óók kinderen zijn die helemaal géén cadeautjes krijgen op pakjesavond.
Omdat hun ouders gewoonweg het geld niet hebben.
Maar dat kan niet he?
Want dan verklap je hét Grote Geheim.
Maar hoé verdrietig werd ik van het nieuwsberichtje dat er gisteren hier in de stad een dief was opgepakt.
De man had speelgoed gestolen.
Mijn hart brak toen ik het las. Dít was vast één van zo’n ouder.
Een ouder die zich óók niet waardeloos wil voelen.
En nu zit papa in de bak én heeft het kind nog steeds geen kedootjes.
Verdrietig.
*slik*
Maar zeg eens eerlijk?
Wát vinden jullie nu eigenlijk van dat hele sinterklaas gebeuren?
Of ben ik de enige die hier steeds meer een knoop van in mijn maag krijgt?