En we hakketakken nog even door…

Vanmorgen om 7 uur kreeg ik al ongeruste berichten.
Of alles wel goed met me was?
Ik had immers al zó’n tijd niks meer geschreven. Schandalig. I know.
Maar ik heb het gewoon druk.
En dan die stomme korte dagen.
Veel te vroeg donker waardoor ik s’ avonds nogal snel inkak op de bank.
Of maar gewoon mijn bed inkruip. Dat is een stuk warmer.
En uiteindelijk moet ik daar toch zijn…
Enniewee.
Effe denken.
Wat deden we ook weer allemaal?

Oh ja, er kwam een vriendje spelen en we maakten “er-kan-nog-meer-bij” pannenkoeken.
Met chocopasta, slagroom en álle sprinkels die we konden vinden.
Daarna stuiterden ze vanzelf naar buiten.
Mooi. Haha
Het toeval deed zich voor om voor O’tje een súpertoffe fiets over te nemen.
En Oeh kijk m daar eens stoer zijn.
Te gék toch?
Kleine B kwam weer eens thuis met de zóveelste krab in zijn snoetje.
Zo lastig om te horen dat andere kindjes dat doen en je zelf eigenlijk niks kan doen dan er een opmerking van maken?
Hoe gaan jullie hiermee om?
Ik vind dat soms best moeilijk.

Wat ik ook moeilijk vond was om te gaan met het feit dat er ’s nachts een vrij groot beest op ons terrein rondsloop en ik zelfs twijfelde of het geen wolf was?!
We troffen een hoop troep aan en ik vermoedde dat dit ook wel eens de dader van ons Knijntje kon zijn..
we konden het beest op beeld vastleggen en dankzij social media stond een paar dagen later de eigenaar van de hond voor onze deur.
Zó fijn dat we weten van wie het beest is.
Hij zou voortaan vastgezet worden ’s nachts.
Kunnen wij ook weer rustig slapen.. de kindjes vonden het namelijk best wel een beetje spannend..
Oh ja, en afgelopen Zaterdag kwam die oude knakker natuurlijk weer het land binnen en lag onze grote ongelovige met zijn snoet op de eerste rij voor de tv.
Het blijft toch een leuk iets, maar meestal ben ik er na een paar dagen wel alweer een beetje klaar mee.
Al die drukke kinderen en die spanning.
Pfff. Stress man.
Maar dat is vooral mijn eigen stomme schuld omdat die schoenen, die zomaar ineens gezet worden, me élk jaar weer verrassen.
Echt.
Ik leer het nóóit!
B kreeg een medepietje te spelen en die vermaakten zich prima met mekaar.
Je had er geen Piet aan. Ehh kind dus.

Daar is ie dus.
De dader. Grrr. Ga weg en blijf weg!
De wildcamera verplaatsten we inmiddels naar de kippenren, want van áls ons gevogelte dat we hadden, hebben we nog maar 1 kip en kuiken over.
Én ons huiskuiken.. maar de rest is weg geroofd.
Bah.
Om akelig van te worden gewoon.
O’tje is helemaal in de ban van de Sint en sjeest ’s ochtends meteen de trap af als ie ook maar 1 tel zijn ogen open heeft.
Gelukkig is daar de schoenzetkalender.
Van de blokker.(graties en voor nop te downloaden) KLIK!
Mogen ze omstebeurt elke dag een vakje openkrassen om te kijken of ze hun schoen mogen zetten.
Dat geeft al een hoop meer rust. En structuur enzo..
De laatste foto is van gisteravond.
De mannen waren allebei terug van het sporten.
De ene voetbalt, de ander speelt nog altijd basketbal.
En beiden vinden ze het zó leuk om te doen.
Na het douchen samen nog een lekker kopje soep eten en zo alle tactieken door te spreken.
Een mooi plaatje..
zo..
Nú ga ik Expeditie Robinson kijken.
Dat is het enige dat ik op tv nog een beetje volg.
Oh nee!
Ook dat programma over Gordon die gaat trouwen.
Maar dát tijdens het schillen van de aardappelen hoor.
Net als hotter than my daughter.
Ook zo waardeloos dat het weer leuk is..
Fijne avond nog!