Over de vampier en het Kleine Meisje in de Grote Stad…

Deze week genoot ik heerlijk van een heel gewoon doordeweeks tafereeltje.
Kacheltje aan en 3 kinderen die zich uren vermaken met de lego.
Héérlijk!
Woensdag kwam vriendinnetje Z. spelen en soms voelt het alsof ze een stukje van ons gezinnetje is.
Het is altijd zo fijn als ze er is en brengt onze nogal vaak kibbelende en ruziemakende jongens helemaal in balans.
Zó fijn!
We maakten slijm en dát was natuurlijk helemaal te gek!
Jij bent écht zó’n leuke mama, jij doet altijd zúlke leuke dingen..
Ik heb haar meteen maar even verteld dat ik écht niet áltijd leuk en gezellig ben en ook écht goed kan mopperen.
De jongens beaamden dat braaf.
Tuurlijk.
Zo zijn ze wel….
Ok.
Slijm dus.
Dat was te gek.
Niet veel later begreep ik ook waarom haar moeder dit nooit met haar maakte…
ehhh even voor de beeldvorming : Z. heeft súperlang mooi zwart haar tot over haar billen.
En toen zat daar dus een klodder slijm in..
en nee, dat. Is. Niet. Grappig.
Goed.
Ze mocht de slijm-haar-pluk in het bad laten hangen en zo kon ik het er gelukkig uitspoelen en hoefde er gelukkig geen schaar aan te pas komen.
Pfieuw!
Afgelopen vrijdag vierde O’tje Halloween op school en moest hij een dozijn aan knutselspullen mee naar school nemen.
En ja, ze mochten ook verkleed.
En ja, jullie kennen O’tje intussen wel een beetje, dus die ging er vól voor…
zó leuk!
Jaja.
Sta je daar ‘ s morgens om 7 uur je zoon van een vampierenface te voorzien..
Zaterdagochtend vertrok dit “Kleine Meisje” naar mijn Aussie in de Grote Stad.
Éven samen bijkletsen en bijkletsen en bijkletsen enzo.
Ze was eigenlijk niet superfit, maar de lunch, het drankje in het Stoute Café en de bioscoop met de meest vage film éver doorstond ze prima.
Tot we éindelijk aan de sushi mochten.
Toen stortte ze compleet in.
Germ… we waren dus allebei blij toen we eenmaal thuis op haar super-te gekke-en supergrote-mooie bank ploften.
Ik sliep als een roosje in een prinsessenkamer.
Na het late ontbijt nam ik weer de bus en trein richting ons durp.
Toen ik op het station aankwam stormden 3 héle blije jongens op me af!
Ze hadden me zó gemist.
En óh wat is dít heerlijk thuiskomen. 

Éven 1 nachtje geen ge-mama.
Éven gewoon Linda zijn.
Blijkbaar was mijn batterijtje weer hélemaal vol, want een half uur na thuiskomst draaide het eerste wasje al en klapte ik de strijkplank uit.
Zelfs de douche kreeg een flinke schrobbeurt.
Gekkenhuis!
Zo zie je maar weer waar een nachtje weg niet goed voor kan zijn!
Mama is back!