Ken je dat verhaal van….

Vannacht lag ik daar in bed enórm wakker te wezen en draaide mijn hoofd overuren. Echt zo irritant.
Zeker omdat je wéét dat om 6 uur die wekker weer rammelt.
Of in dit geval; de radio weer een nieuwe orkaan aankondigt.
Enniewee.
Op de automatische piloot douchte ik mezelf, mikte wat brood in verschillende trommels, vulde de drinkflessen en kegelde er nog een appel in de tassen.
Dat dus.
We hadden wat haast, want om 8.15 uur hadden Grote Zoon en ik een afspraak.
Gelukkig was de pleinjuf ruim op tijd en konden de twee anderen gauw het schoolplein op.
Wij gauw door naar onze date.
En na mijn úiterst vriendelijke goedemorgen zei ik dat we een afspraak hadden.
Nee hoor, want ze is er niet vandaag.
Oh jawél hoor, want wij hebben om 8.15 uur een afspraak!
Maar toen ze het daarna nóg 3 x herhaalde belde ik tóch maar even de betreffende mevrouw…..
ja.
Nou. ….de 26e dus….
ehhh volgende week dinsdag om 8.15 uur dus!
Djuu toch!
Tjongejonge. Wat een waardeloze moeder ben ik toch…
Hóp ook Grote Zoon op school gedropt en dóór naar mijn werk.
Daar stond al een hele delegatie op me te wachten….
Ik kan dus zeggen dat ik oprecht blíj was dat ik om 16 uur thuis éven in het zonnetje op het schommelbankje kon ploffen.
Wat.
Een.
Dag.
Wat óók heel fijn was, was dat er vanavond voor ons gekookt werd, want we werden door die jarige Oma Mariet uitgenodigd bij Atlantis.
En dat is áltijd goed!
Iedereen verheugde zich enórm.
Kleine B kon niet wachten om éindelijk samen met Grote Neef sushi en tonijn te eten….
Het was supergezellig en zó fijn om weer met z’n allen samen te zijn…


Zeg, ken je dat verhaal van die waardeloze dochter, die een schilderij voor haar jarige moeder maakte?
Ja he?
Je voelt ‘m al aankomen?
Afgelopen zondag zaten we daar dus gezellig wat te kliederen met verf enzo… helemaal leuk om oma Mariet met een stukkie kunst te verrassen.
Ja toch?
Kijk nou hoé  leuk met al die vrolijke kleurtjes…

Goed.
Omdat ze gisteren hier was, gaf ik het alvast aan haar……
Begint ze me daartoch opeens te lachen en roept ze : maar ik word morgen pas 74!!!!
Tja.
Wat moet je daarop zeggen?
Ik riep nog dat ze het dan maar een jaar in de kast moest laten liggen, maar oeh wat voelde ik me een waardeloze dochter zeg.
Tjongejonge.
Heb ik weer….
Zoiets kan ook allee mij maar gebeuren he?
Ja écht!
Goed.
Ik denk dat ik maar eens ga slapen.
Ik denk dat dat maar het beste is.
Voor iedereen….
Welterusten !