Man man man .
Ik heb me weer wat.
Gisteren was het éindelijk weer eens een fijne, vooral droge dag, zodat we eens goed verder konden klussen aan Project Peperkoekhuis.
Ik wilde over de balken heen stappen, maar dat ging niet, opeens kon ik niet meer op mijn rechterbeen staan en stond ik daar te janken van de pijn.
Zomaar.
Uit het niets!
Echt. Ik voelde me zo waardeloos en klein.
Kon hélemaal niks meer.
Niet staan, niet zitten, niet lopen, niet liggen.
Niks.
Nu moet ik eerlijk zeggen dat ik dat een aantal Jaren geleden, vlak voor Kerst ook eens heb gehad.
Dus gauw een roze pil in mijn mik en einde oefening voor mij.
Altijd fijn, met kinderen. not dus
Die kleine B was de dag ervoor op spontane logeerpartij bij Grote Neef gegaan dus die was er gelukkig niet.
De anderen kunnen zichzelf aardig goed helpen en na een tijdje kon ik gelukkig weer wat lopen.
Dat wist ik nog van de vorige keer; blijf bewegen!
Ga op een verhoging staan en zwaai heen en weer met je zere been.
En doe roloefeningen over de zere plek op je rug.
Maar heej: ga maar eens liggen.
Dat was me een hele onderneming.
Jeetje.
Slapen vannacht ook.
Ik kon niet eens mijn billen optillen om me om te draaien.
En ik denk dat ik een half uur heb kunnen slapen ofzo.
Maar toen ik moest plassen was het weer een drama.
Dus bracht ik de nacht beneden, zittend in een fauteuil door.
Met warme dekens om me heen en een kruikje tegen mijn zere plek.
Dat ging op zich wel, maar jeutje wat ben ik moe zeg…
Maar goed.
De Kleine Man heeft de dag van zijn leven gehad daar bij Grote Neef.
Wij gingen zaterdagavond bbq-en bij mijn BFF….
En omdat ik zondag dus helemaal niks mee kon en mocht doen, ging ik met de jongens maar stenen kleuren.
Ja heej; je moet wát hè?
En kijk eens.
Dit is toch écht het knapste kuiken dat ik ken!
En kijk die B daar genieten. Héérlijk!
Maar blijkbaar had O’tje hem heel erg gemist, want die was vannacht stiekem bij hem in zijn peuterbedje gekropen.. lekker knus..
Voor vandaag ga ik deze bon van mijn Moederdagkedoo maar inleveren bij Grote Zoon. Heb ik meteen het ontbijtprobleem ook opgelost!Hopelijk gaat het elke dag een stukje beter en kan ik gauw weer “normale dingen doen met mijn moppies!
Sterkte!
Dank je wel! Het gaat gelukkig weer wat beter…
Zal ich ein kaers opstaeke Linda?
Dich moogs ein ganse doos kaerse opsjtaeke es det hulp!