Gisteren was er een prachtig mooi vastelaovesfeest op mijn nieuwe werk. Gewéldig om te zien hoe al die kinderen,gevlucht uit hun eigen land, er tóch een geweldig mooi feest van maakten.
Ik had de eer om voor de prins en prinses de medailles te mogen maken.
Gewéldig leuk natuurlijk!
Toen ik thuiskwam sprong ik meteen onder de douche en terwijl ik daarna op de bank plofte, las ik t app’je van mijn Buuf: jullie trampoline staat in de wei van de buren…
Oh help! dacht ik en terwijl Paul en ik helder probeerden na te denken hoe we dit zouden oplossen, waaide het grote gevaarte alweer verder , de weg over, tegen het huis van de overburen!
Aaaaaaaaaahhhhhh!!
Met hulp van de buurman hebben we de trampoline van het springzeil en net ontdaan en daarna terug naar ons eigen terrein gebracht.
Wát een vreselijke wind man. De kinderen sliepen er zelfs slecht van vannacht.pfff
Maar dát mocht de pret van vandaag niet drukken, en na een ochtendje werken racete ik door naar het Belsje schooltje voor de súperleuke, kleurige optocht..
De kindjes werden door opa en oma opgehaald, ik kleedde me om, werkte mijn schmink bij en ging dóór!
Óp naar het lerarenbal!
En ách wat een zálig begin van deze vastelaovend was dit weer…
Het zonnetje dat mijn vers geschminkte snoetje verwarmde…
Meer hoeft ’t niet te zijn….
omdat het leven met stippen een stúk leuker is!