'T heerlijk avondje kwam en de telefoon ging…

Zondagavond hadden we opeens een ziek, spugend peutertje in ons Limburgse huisje.. Gossie toch..
Dus stond onze reddende oppas oMariet al vroeg in de startblokken. Zieke kindjes en werkende mama zijn is zó’n rotgevoel..
Maar goed. Dan is het súperfijn dat er dan iemand is die ze net zo vertroetelt als jij zelf zou doen!
’s Avonds was het pakjesavond en begonnen we met pizzaatjes,Net als vorig jaar..
Toen we klaar waren ging mijn telefoon. Maar heej: dat was Sinterklaas! Kijk maar hoe dat ging..KLIK!
Wow!
Gauw werden de pakjes gezocht…
En wat een onbetaalbare momenten zijn dit toch altijd. 
Grote Zoon was dólblij met zijn Lego Nexo Knights en het spel Vos laat los.
O’tje was, zoals verwacht, ontzettend blij met zijn robotgrijparm en de soundmachine.. Het geluid van een scheet. Dat wil je als 6 jarige wel onder een knoppie hebben zitten!
Kleine B liet zijn nieuwe babyborn niet meer los en kan niet wachten tot hij met haar kan gaan fietsen in het nieuwe fietsstoeltje..
Ohhhhh! Het is een meisje riep hij! *smelt*
Ik had een leuk wekkerklokkie gekregen.. En vandaag bedacht ik me opeens dat er nog ergens een verdwenen pakje van mij moet zijn! Ehhhh..
Maar wáár?!
RaRa. 
Ach ja. Misschien vergeet ik t straks en heb ik ook eens een écht verrassingskedootje met Sinterklaas… Dát zou nou eens leuk zijn!
Ons arme peutertje is nog steeds ziekjes. Dat levert wel weer schattige plaatjes op, dat wel…💕