Een déjavu naar de jaren 90…

Oh mén. Heb ik me gewoon een weekje vekansie.
Nou ja. 
Uitslapen is er niet bij. Ik sta gewoon om 6.15 uur onder de warme stralen. Ok. Een kwartiertje later dan normaal. 
Dus woehoeeee. Het enige nadeel : ’s avonds wil ik lekker laat naar bed want heej: ik heb vekansie!
’s Morgens moeten de warme stralen van de douche dus wanhopig hun best doen om me wakker en fruitig te krijgen.
Goed.
Maandag zat mijn hoofd vol dingen die ik allemaal wilde doen. Op klusgebied dan he? Ik kwam helaas niet verder dan de berg was wegwerken en de bedden verschonen… Ja dat is óók nuttig, I know, maar toch. Ik weet niet wat ’t was. Voelde me een beetje down en nergens zin in of puf voor. 
Dinsdag had ik een sushi-lunsj-date staan en tja, van 9-11 uur keek ik wat gemiste uitzendingen en YouTube-gepruts.
Want heej: ál die plannen die ik in mijn hoofd had kon ik tóch niet in die korte tijd afkrijgen.dusss
Vandaag drentelde er een peutertje met verstopte oortjes de hele morgen om me heen. We hadden namelijk een date met de doktersassistente omdat vorige week bleek dat er in beide oortjes propjes oorsmeer verstoppertje speelden
Geen wonder dat ut jong niet luistert. Haha
Een paar dagen moesten we de oortjes druppelen met olie om de propjes week te maken. Vandaag werden ze er vrij snel met warm water uitgespoten. Zó fijn! En wat was ut mupke dapper zeg.
Daarna deden we nog wat kleine boodschapjes waar ik maandag en dinsdag “niet aan toegekomen was”. 
Maar het meest frappante begin van deze dag was dat ik vanmorgen dus om half 8 al het nodige afplakwerk aan het doen was. Mén! Ik had er zin in vandaag en ging als een trein.
We hadden de gewenste verf gekocht dus toen ut grut uit school was gehaald en voor de tv was geparkeerd ging ik los..
Hmm. De kleur was niet echt wat ik in gedachte had… Toch maar door.. 
Ik heb het afgemaakt. Maar ben niet dolenthousiast zoals destijds In de woonkamer.
Goed. Dit werd het dus. Ik kreeg een dejávu naar onze keuken toen we net samen gingen wonen…de jaren ’90 zeg maar. 


Het is frisgeschilderd. Dat is op zich erg fijn. De kleur, die moet nog even bezinken.
Zó.
Kort samengevat: ik ben niet vooruit te branden zonder mijn kinderen om me heen.
Jippie.
Deze conclusie maakt me dan eigenlijk wel weer heel erg blij.
Dus hoera voor morgen. Dan heb ik een oortjes-date met en voor O’tje.
Éven quality-time samen…