5 uur…En daar lag ik vanmorgen weer klaarwakker in mijn bed te piekeren…
Echt.
Dat hele wereldshizzle gedoe. Ik krijg er buikpijn en nachtmerries van.
Alle berichten op social media en ’t nieuws. Ik wil t állemaal lezen.
Maar ook weer niet. Mijn hoofd maakt overuren.
Hoe graag zou ik mijn kop in t zand willen steken en doen alsof t Verweggistan is. Mensen met kronkels in hun hoofd.
Die onschuldige mensen vermoorden.
Ik kan t niet begrijpen.
Maar dat ’t serieus gedoe is is een feit, dat is te merken aan paniekerige aanhoudingen van verdachte personen, die opeens wel heul dichtbij zijn. Voetbalwedstrijden worden afgelast, vliegtuigen aan de grond gezet, brrrr
En dan heb ik t niet eens over de berichten op fb. Dat “ze” álles in België kapot zullen maken; ziekenhuizen, scholen enz…
Dan heb je me hè? Mijn moppies zitten daar wel hè? En echt, ik kan nu dus echt hélemaal gek worden bij ’t idee al.
Het liefst wil ik de directeur bellen en vragen of er een beveiliging op alle deuren kan komen. Dat er niémand zomaar naar binnen kan. Maar ja, wie laat je dan wél binnen? Je kunt immers nooit in iemands kop kijken wat ie van plan is. Of t nou een ouder is of niet.
De gedachte dat hier écht de pleuris uitbreekt…En dan zie ik mezelf met mijn kindjes in hun zwemvestjes op een overvolle boot naar Weetikveelwaar dobberen..
Ik ben oprecht bang.
Zéker nu ik mama ben.
Bang voor de toekomst van onze kinderen en onszelf… Ik had me dit zó anders voorgesteld…
Maar lieve lezers:
Ben ik nu écht de enige die al sinds afgelopen vrijdag met een baksteen in mijn buik rondloop ? Hoe ga jij met deze situatie om?
Kun jij ook zomaar uit t niets volledig in paniek raken bij “wat als”-gedachten?
Of kun jij onder deze situaties gewoon nog nuchter blijven en plannen voor de toekomst maken?
( Dank jullie wel voor t luisteren.. Van me afschrijven helpt ook al!)
Hey bezorgde mama,
Nee je bent zeker niet de enige die met een baksteen loopt, het is gewoon niet te bevatten, wij gaan over 2 weken naar New York, hoor ik dat daar de beveiliging is verhoogd, brrr. Dagje Amsterdam doen, mmmm, denk ik nu toch een beetje langer over na!
Wij zaten bij een concert van U2 met 15.000 mensen, gelukkig dat er niets gebeurt is, denk ik nu.
Ik wil me niet laten meenemen door angst maar onbewust ….
Ja zo dubbel, je wilt leuke dingen blijven doen, maar wat als… Zeker bij grotere evenementen. Doen waar je je goed bij voelt is denk ik t beste..?
Hier ook meer baksteen dan ik dacht. Mijn kop in het zand houding gaat niet meer op. Vandaag in de trein naar huis schrikken van een onbekend geluid. Vanaf december sta ik 1 x per week op station Utrecht centraal. Voelt niet fijn. Dochterlief die zich vandaag niet happy voelde, maar niet wist waardoor… Misschien ook wel een baksteentje in haar buik. Maar hé, we gaan niet stoppen met leven, wij boeken gewoon onze zomervakantie… Misschien toch maar weer die kop terug in het zand…
Och germ, t arme meiske.tuurlijk zal ze ook bezorgd zijn, en niemand die haar een echt geruststellend antwoord kan geven..genieten van elk moment dát is t enige wat we kunnen doen idd! Niks kop. Niks zand
Bang zijn is geen optie,alert zijn wel !
En vooral goed om je heen kijken,maar doorgaan met leven !
Jullie jonge kinderen mogen hier niet onder lijden,probeer gewoon de leuke dingen te blijven doen,die je altijd doet!
We gaan nu op voor het altijd leuke sinterklaasfeest !!
Succes !!!
Dank je wel voor de lieve opbeurende woorden oma ien! Dat is ook mijn idee, genieten van de momenten die we samen hebben!
Ik probeer het een beetje van me af te houden, want het helpt toch niet. Ik word er alleen maar akelig van. Dus ik ga zo veel mogelijk verder met het leven.