Ik had werkelijk geen ID waar dat ding was…

Er was iets aan de hand…

En ik raakte een beetje in paniek.

Geen idee hoe ik er opeens bij kwam, maar ik was t hártstikke kwijt joh. 

Stiekem haalde ik het hele huis overhoop.

Waar is dat kreng?!

Wanneer had ik m eigenlijk voor t laatst ?

Ben ik zelfs zónder op vakantie gegaan misschien?!

Geen idee.

Maar kwijt was ie, mijn ID…

Dus belde ik in mijn vakantie de gemeente maar eens efkes.

Wat me dat grapje ging kosten enzo.

En deelden ze me mede dat ik eerst even officieel aangifte van vermissing moest doen bij de politie…

Ok dan, ach, ik had toch vekansie joh…

Ik naar de pliesie.

Mijn verhaal gedaan, zij typen, en vragen waar of wanneer ik m kwijt ben geraakt, blablabla, typerdetyp… 

En toen was ze stil en antwoordde ze: maar mevrouw: volgens onze gegevens hééft u helemaal geen ID!

Wel een paspoort, maar dát is verlopen sinds juni 2014…

Hè?!? En ik óveral naar zo’n stom pasje zoeken!! 

En met het schaamrood op de kaken en de “sjtert tusse de bein” liep ik weer naar buiten.

Eenmaal thuis vond ik m meteen . 

Mijn verlopen paspoort.. 

 
Tja en toen mocht ik een nieuw ID aanvragen en deze week was ie klaar…

Éven was t nog spannend want nét toen ik m kwam ophalen was alle stroom uitgevallen en konden ze t niet officieel registreren. Maar aangezien ik komend weekend tóch geen échte plannen heb om een héle verre reis te gaan maken, kreeg ik m mee. 

 Zo.

Nu weet iédereen ’t.

Wat een kluns ik ben.

Dit was weer een échte Linda-actie…