Ja nou. Vrijdag was t 9 oktober. Pap’s verjaardag.tja. Ik blijf t raar vinden, want wat moét je met zo’n dagen? Wel of niet iets doen, bij stilstaan? Aan hem denken doen we toch wel..
Goed. Daarna was het zomaar ineens weer weekend en liep ik op zaterdagavond in de donkerste duisternis in een bos…
Geen idee wáár en wanneer ik vól enthousiasme heb geroepen dat het me “wel lachen” leek, zo’n spooktocht..
Buuf deelde mijn mening gelukkig.
Hier lachten we nog…
Je ziet geen (klamme) hand voor je ogen, knijpt de hand van je lief in duizend stukjes en kunt alleen maar denken: zát ik maar lekker thuis voor de tv!…
Maar nee. Heksen, engerds, skeletten die via kabelbanen langs je af sjezen, op je knieën een gebedje doen voor de kist van wijlen Peter huppelepup…
Maar het állerALLER ENGSTE vond ik de tunnel die je ALLEEN door moest lopen…
Echt mensen.
Ik liep terug, ik durfde écht niet en als er iémand een award voor ” hardste giller van de avond” had verdiend, was IK het wel!!
Man man.
Nooit meer.
Maar uiteindelijk gíng ik erdoor…
Enniewee. We leven nog en vannacht heb ik tóch heerlijk kunnen slapen maar toch slopen er vanmorgen 3 spookjes in ons bed…
En voor ik het wist zat ik al om 11 uur met R en O in de bios. Met 10 andere mensen. Ideaal! En superleuk, zo’n spontane actie!
De rest van deze zonnige dag brachten we uiteraard buiten door, het hout is in stukjes en ligt netjes in het houthok. Ziet er prima uit zo!
De jongens werden weer een aan het werk gezet
En ik maakte de moestuin weer doorgankelijk en netjes…
Die gehakselde takken kwamen goed van pas en scheelt me hopelijk heel veel onkruid!
Megaveel kweeperen hebben we in de aanbieding én kastanjes…