Picture this:
3 september 2014…
Lief “ik-leerde-haar-via-internet-kennen” vriendinnetje D. komt een kopje thee drinken.
Altijd gezellig en zo grappig ook, want eigenlijk kennen we elkaar helemaal niet zo heel goed, maar lijkt t toch alsof we elkaar al jaren kennen.
Nu wist ik natuurlijk ook dat ze dolgraag zelf mama wilde worden, maar dat dit helaas niet kon. Heel verdrietig en dubbel ook, want ik baarde “zomaar ” de ene baby na de andere. Grapje natuurlijk.
Maar voor iemand bij wie t niet zo mag zijn, lijkt t vaak wel zo..
Daarna vertelde ze me zóiets moois: Haar liefste zus, wilde graag haar draagmoeder zijn..!
De resterende tijd die ze nog bij me was kon ik alleen maar huilen van geluk. Zou haar droom om mama te worden dan écht uit kunnen komen?
Meteen kwamen er bij mij natuurlijk honderdduizend vragen. Hoe dat dan gaat? Met alle regels en wetten. Want eerst moet álles blijkbaar wettelijk vastgelegd worden en dán mag je pas gaan “beginnen”.
Het liet me niet los…
Dat ze haar zus hetzelfde moedergeluk gunde, ik begrijp het zó goed.. En dat ze het ook durft vind ik zó enorm dapper!
18 december 2014…
Een foto van D met haar lief, kussend boven een babybedje: Waaaat?!?!
Het is gelukt!
Zus was zwanger!
Wát een geluk. Wát een wonder dit.
Dit moet zo zijn..
Maar mán wat vlógen die 9 maanden voorbij zeg.
En wat was het prachtig om te zien hoe ze er samen met hun geliefden en gezin naartoe groeiden en leefden.
Ook heel bijzonder was t om te volgen dat D met hormonen borstvoeding kon “opwekken” erop hopende dat ze haar ventje straks zelf kon voeden. De gouden druppels werden volle flesjes, en dat gaf hoop!
Nooit geweten dat dít uberhaupt kon.
Het was duidelijk voor iedereen, zelfs voor de kleine neefjes: de baby in mama’s buik is voor tante D!
Zo klaar als een klontje.
23 juli 2015…!
Na 40+ weken is daar éindelijk hun zoontje!
Écht waar…
Ik kan er wel om blijven huilen.
Wat is dit iets prachtig moois…
Ongelofelijk maar zó waar.
Diep diep respect voor haar dappere, liefste, en állerbeste zus.
Andere woorden heb ik er niet voor…
Gisteren namen ze hun ventje mee naar hun eigen huis. Wat lijkt me dat raar.dat weggaan..dat loslaten…
Maar die lieve D?
Wat een prachtig mooi plaatje…vriendin D die haar kindje voedt, haar ogen stralen als nooit tevoren en ze loopt óver van geluk!
Nu is ze éindelijk de mama die ze áltijd al wilde zijn, een lievere mama kan deze prachtbaby zich niet wensen.
Welkom op deze mooie wereld kleine man!
Weet dat je héél bijzonder bent!💋
En lieve D en zus: wat wás en ben ik ontzéttend dankbaar dat je me in vertrouwen nam en dat ik dit prachtige verhaal mocht meebeleven.
Jullie zijn goud waard!
Hai,
Blijkbaar ben ik nu een wachtwoord nodig? Geen idee hoe ik daar aan kom, en hoe enaan wie je dit afgeeft?
Hoor het wel,
Groeten van een trouwe volger,
Roelien Klooster
Hoi roelien! T blogje komt later online, wil t eerst de personen waar t om gaat even laten lezen..#eventjeswachtennog
We hopen jullie ook te mogen blijven volgen. Het is steeds genieten van jullie verhalen en foto’s.