Ik doe ook gewoon maar wat..

Gewoon even eerlijk zijn nu: Soms… Heel soms denk ik… ‘die Linda he, die de heeft het allemaal zo voor mekaar! Dat wil ik ook…’ Ik blijf lezen en geniet van jullie avonturen.. X

Ja mensen.

Zo lijkt het hier af en toe wel he?

Alsof het hier áltijd maar pais en vree is in Huize Aapie.

Maar nee, hoor, geloof me.

Ook hier hebben we de dagelijkse strubbelingen die ieder gezin wel eens heeft. 

Ik ben écht niet beter of georganiseerder dan jij.

Ik bedoel: toen ik laatst spontaan met jongens naar de speeltuin ging…

Binnen 10 minuten had er ene al 1x  (verboden ja ik weet t ) stiekem in de struikjes gepoept. Ik legde wat wc-papier op de grond en daar mocht ie t op doen.

Toen 5 minuten later bleek dat hij ” nog niet helemaal klaar was”, de kleinste intussen naast ‘m zijn luier vol zat te duwen én de ander óók heul nodig moest plassen, nou geloof me, toen was ik écht niet zo’n gezellige mama hoor! Maar daar zie je op de foto’s niks van he?

Man man. Ik zeg t je…dan ben ik er écht goed klaar mee, met die drie.

Gelukkig heb ik sinds kort ( lees: 1 dag voor t speeltuin-spektakel) een tasje in mij auto met: 1 wc-rol, luiers (want ik ga gerust op pad zonder ..en kom daar dan op t moment suprème achter),  billendoekjes én zakdoeken.

Want ja, je hand voor je mond houden tijdens t niezen “lukt écht niet”!  

Maak daar zelf maar een beeld bij, gadverdámme! 

Leuk ook. Als je ergens anders bent dan thuis…  Ik nies gewoon heel snel, daar kan ík toch niks aan doen?!?  Is een heel normaal antwoord dat ik dan krijg..

Dat soort discussies voeren wij hier dus dagelijks.

Of dat je t bed opmaakt als je als laatste uit bed stapt, blijkbaar denkt er iemand hier in huis dat dit blijkbaar vanzelf gaat..

Of die schoenen op de mat bij de achterdeur, waar we dan állemaal élke morgen over struikelen. 

RUIM. ZE.OP!

En je sokken ook! Die lopen écht niet zelf naar de wasmand!

Een schoenentrapje hebben we. 

Maar op de een of andere manier weet niemand dat daar de schoenen óp horen te staan en niet eronder , ervoor of vlakbij…

De ketchup, curry enz staan al járen in het onderste schap van de koelkastdeur, ook dát is niet bij iedereen duidelijk….

De pannenlappen hangen aan t linkerhaakje en de hand/theedoeken aan t rechter.

Goh. Hoe meer “dingetjes ” me zo binnenschieten, hoe meer ik mezelf als zeer gestructureerd persoon zie. ( lees autistisch)

Maar niets is minder waar mensen.

Ook ík gooi mijn kleren wel eens op de grond bij t uittrekken. Ook ík schop mijn schoenen te pas en onpas uit en zet ze op wel 4 verschillende plekken in huis. Ook ík ruim mijn tuinspullen niet op als ik klaar ben. En ja, laat ze gerust in de regen liggen roesten. Ach ik ben toch zo zuunig op mijn spullen….

Dus ja daar gaan die andere discussies dan weer over.

Over t feit dat zelf mijn spullen ook niet altijd opruim.

(Alleen is er in deze discussie 1 ieniemienie klein verschilletje… : áls ík mijn  spullen niet opruim is er niemand die dat voor me doet . 

Terwijl als zíj hun spullen niet opruimen, ben ík dus wél diegene die alles kan opruimen!

Oh en ja, onze administratie is een drama en ja dat ik mijn taak. 

Je zóu verwachten dat ik t wel kan , het is immers mijn werk om alles administratief op orde te hebben..
Je bent altijd zó creatief en vól leuke ideeën en energie!

Duhhhh sinds de komst van pinterest ben ik compleet geblokkeerd. Ik heb alles al 100 keer gezien, alles is al gemaakt en kan ik dus alleen maar kopiëren . En daar hou ik niet van. Dus staar ik uren  naar mijn knutselspulletjes en krijg ik vervolgens níks leuks meer uit mijn handen.. En dat is stom want nu heb ik geen hobby meer. En ik moét een hobby. Edelsmeden ofzo. Dát lijkt zo gaaf!

Goed. 

Had ik nóg wat te klagen? Want dát zei mijn oudste zoon laatst tegen me:
Mama? Je klaagt altijd zoveel op me.

En geloof me: dat deed pijn
Ik denk dat ie mopperde bedoelde overigens, maar dat wás me toch even een dingetje dat me in mijn hartje raakte.

Want ik wíl helemaal geen klaag/zanik/zeik-moeder zijn!

Maar heej: als er tijdens 5 minuten van t eten iemand al 3 x(!) de ketchupfles heeft laten vallen (en ik de spetters op mijn benen voelde), de kleinste 10 wegloopt van tafel én die ene wéér moet poepen en plassen (en dit dus blijft roepen tot er iemand naast m staat) nou dan komt de ware klaagmoeder in mij naar boven!

Ik doe mijn best, net als jij.

Ik ben niet beter, leuker of anders.

Ik probeer van elke dag een feestje te maken, ook al heb ik niet altijd een feestmuts op die dag.

Dagen zijn er om herinneringen te maken en hopelijk hoor ik later van mijn mannen of dit goeie of slechte zijn…