Vanmorgen vroeg ze t nog, mijn moeder: Ennuh? Hoe gaat t met B op t potje?!
Ik lachte wat schuchter door de telefoon en had dit hele zindelijk-maak-gedoe in mijn hoofd al lekker ver vooruit richting de zomer geschoven.
Lekker buiten rennen in een broekje of zonder misschien en ‘m dan af en toe richting potje dirigeren.
Tot ie vanmiddag opeens zijn broek omlaag duwde om, net als grotere broer, óók de “plasboom” in onze tuin te bewateren.. Dat lukte dus niet nee. What was I thinking? Dat ie daar zomaar ineens even tegen een boompje ging pissen? Tsskkk
Tot vanavond.
In de badkamer…
En hij dus poje poje! riep, ik ‘m erop zette en hij dus zomaar ineens uit het niets IN. HET. POTJE. PLASTE!!!
Mán!
Dát snoetje.
Je hád t moeten zien joh!
Zó!
Wat ben ik een rete-trotse oermoedermama!
Nou. Daar ging ie dan : dááág plasje!! En we zwaaiden allebei naar het weggespoelde eerste potjesplasje….
