Goh.nou. Hoe zal ik beginnen..?
Gisteren werd de normale planning dus even compleet omver gekiept door een kreupele zoon. Die zich vandaag dus nog steeds hupsend verplaatste.
Tijd voor een setje krukken dus.
Dat scheelde een hoop.
Kijk ‘m eens blij zijn!
Ik ruilde mijn vrije dag met vandaag, dus kon ik hem lekker vertroetelen.
Fruitje erbij…
En de postbode bracht een súperlief kaartje!
En toen we daar dus even rielekst zaten te doen kreeg ik een foto in mijn app.
En die foto bevestigde mijn vreselijke voorgevoel dat ik vanmorgen had..
Boém! Een nog halfslapende, gehaaste chauffeur reed zó onze auto binnen. De auto waar P zat…
Gelukkig heeft hij niks. Dat had er ook nog eens bij moeten komen. Goddank nee.
Politie erbij, en auto weggesleept naar een schadebedrijf in ons durp.
Die kunnen ons autooke gelukkig maken! Tot die tijd mag P in een leenauto rondtuffen..
Rond 15 uur haalde ik B bij de oppas op en haalden we O’tje uit school.
Daarna raceten we naar O’tjes eerste zwemles.
En echt.
Dat kind blíjft me verbazen..
Kijk m nou!
Dat kind heeft echt z’n moeders waterrat-genen!
En nog eentje!
O jee, P ongedeerd?
Gelukkig niks aan miene P!
Zijn wij weer gerust 😅
Wat een enerverende dag, maar gelukkig is alles toch nog good gekomme!!! Pffff