Onze O’tje.
We omschrijven hem altijd als :een bijzonder kind
Hij kan zó lief zijn maar als de wind anders waait kan ik hem wel achter 10 rollen behang plakken.
Niks mee aan te vangen dan…
Niks helpt.
Tot een collega me vertelde dat “het middelste kind-syndroom” bestaat.
De oudste doet alles voor t eerst en kauwt alles voor en krijgt hierdoor aandacht.
De jongste is dat schattige kleine broertje die door iedereen leuk gevonden wordt.
En de middelste? Die probeert ook zijn aandacht te krijgen.
En dit resulteert vaak in negatieve aandacht dus.
Geen idee of ik t moest geloven maar begreep het eigenlijk wel heel goed.
Meer 1 op 1 aandacht voor O’tje dus.
En jeetje.
Het werkte! Hij nám de aandacht met volle teugen, kroop nóg vaker op schoot, was opeens superbehulpzaam en lief t.o.v. zijn broers.
Onze mond viel open van verbazing…
Dus ja.
Bést een aandachtspuntje hier in Huize Aapie.
Maar vandaag was er genoeg aandacht voor O’tje.
Ik ging met hem alleen naar de halfjaarlijkse oortjescheck en naar de KNO-arts.
Dat deed ie weer prima en er waren geen veranderingen.
Wel had ie wat last van oorsmeer en door de oorstukjes van zijn apparaatjes druk je dit steeds weer terug t oortje in.
De KNO-arts haalde t aan een kant eruit. De andere kant zat te diep.
Maar met een drupje olie komt het vast snel los..
Daarna bracht ik hem naar school.
En alle kindjes vlogen het klasje uit om te zeggen hoe blij ze waren dat hij er weer was. Zó lief!
Gisteren ging hij voor het eerst naar een kinderfeestje in een binnenspeelhel. Hij was zó blij met de uitnodiging.
Maar hij durfde tot nu toe nog niet bij een vriendje te spelen.
Want heej: zónder mama?!
Op de terugweg zei hij vastberaden: Zó! Nu kan ik ook bij andere vriendjes gaan spelen.
Echt waar.
Dit kind blijft me elke dag weer verbazen.
Mijn heerlijke middelste kind moppie!
Maar dat wás het nog niet.
Nee vanavond was er voorleesavond in zijn klasje en mochten de kiendjes in hun pyjama naar school.
Er stonden lichtjes in de gang.
En liep ik daar met mijn draakje..
Er werd nog warme chocomelk uitgedeeld..
En daarna gingen het draakje en ik weer naar huis.
Tandjes poetsen en naar bed.
Het was weer een fijne dag!
Goedemorgen, ja Linda er is nog hoop hoor! Wij, en bovendien al mijn kennissen en vrienden die 3 kinderen hebben, vinden de middelste de makkelijkste. Dus er is nog hoop, je moet wel nog enkele jaartjes wachten!!!