Okkipokki lacht weer!

Gisteren had dat arme moederke van mij een zware dag met die Okkipokki van ons.
Kleine B had de héle dag aan haar vastgeplakt.
Zelfs toen ze al uren weg was bleef hij maar omáááá roepen en naar de kapstok lopen om te kijken of haar jas er nog hing…
Hij huilde en huilde.
Arm moppie.
Nee onze okkipokkie was niét blij.

Afgelopen nacht was weer een baggernacht voor Okki en mama.
*gaapt*

O’tje begon de dag goed en wilde zelf zijn haar doen…
Práchtig..toch?

De mentholpoeder van gisteren mocht niet echt baten en dat geadviseerde zoutbad beet natuurlijk enórm.
Gossieeee
Vanmorgen stonden we dus al vroeg bij de drogist..

Een zemelenbadje en een verkoelende mousse deed wonderen en ut kind sliep van 10 tot half 2!
Toen ik m wakker maakte keek hij me nog steeds met slaperige oogjes aan.

Maar kijk: hij kon wél weer lachen!

We smikkelden samen van een visje..

Bíjna is hij weer t tevreden mannetje zoals ik hem ken.
Dus ik geloof dat we t ergste hebben gehad.

Na het eten speelde Paul DJ en draaide wat plaatjes..

En kregen we last van “de gekke 10 minuten”!

En kijk nou.
Onze moppies.
Okkipokkie met zijn serieuze after-macaroni-smoeltje…
Wat een knappe kereltjes zijn t toch!

Zo.
Ik ga slapen.
Ik heb namelijk nog wat uurtjes slaap in te halen.
Want morgen moet ik proberen wakker te blijven bij het kinderfeestje van Grote Broer!
Welterusten alvast!