Het was 15 november 2002.
Mijn lief belde mij met de boodschap: WE HEBBEN HET!
Mijn hart maakte een sprongetje.
Een huis!
Wij kochten een huis!
Even later ging de telefoon opnieuw: ehm…ik kan ons stulpje niet meer vinden!!..
Hij stond dus een paar dorpen verder en kon zelfs t durp niet meer vinden.
Huis kwijt.
Was me dat even wat.
Nou ja, huis?
Dit dus..
Ja écht!
Áchter deze joekels van bomen stond ons huis.
Met een “leuk stukje grond” erbij.
Want dát zochten we.
Een opknappertje met een leuk stukje grond.
En ja.
Er moést nog teenentander aan ons liefdesstulpje gebeuren…
Maar goed.
Nu 12 jaar later zijn we zo’n beetje klaar met verbouwen.
Alhoewel.
Ik geloof dat we hier nooit klaar zijn.
En dat is juist het leuke eraan.
We woonden eerst 7 maanden bij mijn schoonouders en klusten élke vrije minuut.
Alle stroom moest in orde komen én t huis moest tegen houtworm behandeld worden.
Daarvoor schuurden we 16 weken lang plafonds..
Ja écht!
Ik neem je mee naar de verbouwing van ons huisje uit 1925…
En verhip! Ons gras is echt groener!
Bomen werden gekapt, ons huisje werd opnieuw gevoegd, de kozijnen kregen een fris tintje,er kwam een grindpad en een terras, de oude schuur werd een heusche graasj en we probeerden van de wildernis een soort tuin te maken…
En als ik ’t zo bekijk is ons dat bést aardig gelukt moet ik zeggen.
Ik ben nog altijd flieft op ons huissie….
Vonden jullie ’t leuk om even mee te kijken?
De volgende keer laat ik jullie zien hoe het binnen was én is geworden natuurlijk!
Super gaaf!!
Wat hebben jullie van die wildernis toch maar iets prachtigs gemaakt ,TOPPIE , mogen jullie trots op zijn !!!!👍👍👍
geweldig om dit te zien… Wat kun je dat glimmen van trots!! SUPER MOOI!! Xx
Eg iets um groots op te zeen……!
Wat een metamorfose!!!! Prachtig! Jullie huis straalt de liefde uit die jullie erin steken! Zeker ben ik benieuwd naar de foto’s v.d. metamorfose aan de binnenzijde!
Zo gaaf. Ik heb de albums al gezien, dus ken het verhaal en de beelden. Het blijft geweldig. Dit is ook echt iets wat wij nooit zouden kunnen. Gaaf als je dit kan. Echt een levenswerk.
Het is heerlijk om soms bij jullie mee te mogen genieten!
Geweldig, wat is het mooi geworden!
Nou geweldig, als ik de oude beelden zie begrijp ik wel helemaal het commentaar van je vader Linda! Haha
Haha.ja die kreeg een hartverzakking. Begrijpelijk.zie ik nu dan he? Toen niet…
Wat een werk haalden jullie je toen op de hals zeg! Geen wonder dat het twaalf jaar duurde 😉
Zonder gekheid: ’t is heel mooi geworden! Ben benieuwd naar de binnenkant.