BIKKELS!

Na de bakmarathon van gisteren was ik hélemaal kapót.
Toch lag ik om 4 uur klaarwakker in mijn bed.
Moe maar wakker.
Kent u dat?
Vreselijk vermoeiend is ’t.

Maar goed.
Voorzichtig glibberde ik in mijn autooke richting vriendin R.
En zo stonden we om 7.30 uur(!) in -7 graden in kraampje op te bouwen.
Maar heej: wij zijn bikkels he?

We hadden het àllervrolijkste kraampje van heel Weert

En het was écht fokking koud en mijn tenen deden heulemaal niks meer.
Maar heej: wij zijn bikkels he?
Wat waren we blij met ’t zonnetje dat ons wat opwarmde.
Maar zelfs mijn thee bevroor waar je bij stond.
Niet.
Normaal!

En omdat het zó koud was, mocht ik mezelf een beetje vertroetelen.

Wat warms in onze buikjes gaf ons wat extra energie.
Echt diep diep respect voor alle marktlui hoor.
Dat waren overigens lieve woorden die we héél vaak hoorden: diep respect!
Allemaal lieve vrienden en bekenden kwamen naar ons kraampje om iets te kopen of ons een hart onder de riem te steken.

De verkoop viel wat tegen eerlijk gezegd.
Maar toen er op t laatst een Dansjuffie met 60 kiendjes aan ons kraampje stonden waren we in no-time veel lekkers kwijt.
Mooi.
Hoeven we dat niet meer mee naar huis te nemen!

Maar heej: wij hebben een gezellige dag gehad en dáár ging het om!

Maar wat wás ik blij toen ik in mijn autooke terug naar huis glibberde…

Nu gauw mijn bedje in.
De warme douche hielp niet echt.
Dus hopelijk doet mijn dekbedje zijn werk wel en kan ik wat uurtjes slaap inhalen..
Welterusten!
Droom zacht…