Over de oliebollentocht..

Toen we van school naar huis reden riep R opeens:
mám! Die oliebollen zijn open!
En hij had gelijk.
Djúú!

Toen de oliebollenkraam er opeens weer stond vroeg hij me: mag ik een keer zelf oliebollen halen?
*slik*

Het plan om dit met de fiets te doen zag ik niet zo zitten.
Het is toch een erg drukke weg waar hij langs moet fietsen dan.
Maar lopend, ja dát mocht wel.

We waren er al een paar keer voorbij gereden zónder dat hij zag dat de kraam open was.
Tot vandaag.
mám! Oliebollen!

En ja: daar ging hij.
Geld, zakje, naamkettinkje om en al huppelend ging ie op pad.
Ja dít was iets ander dan aardbeien halen bij de overburen..

Compleet uit mijn zicht nu.
Hoe lang zou het duren?
In mijn hoofd liep ik de route met hem mee.
De meest gruwelijke waanbeelden schoten door mijn hoofd en nee, die hoef ik jullie niet op te noemen.

Maar goed.
Na 5 minuten hád ik t niet meer.
Sprong in mijn auto en racete naar m toe.
Ik zag hem.
Hij mij niet.
Hij was bijna bij de kraam…

Daar kocht hij oliebollen en daar waaide hem ook het wisselgeldbriefje van €5 weg.
Ik gniffelde..

Toen hij weer op de terugweg ging, reed ik weer naar huis.

Ook dat duurde grúwelijk lang.
Maar jaaaaaaa: dáár was ie!!

Hád ik al gezegd dat ik RÉTETROTS ben?!?
en tien jaar ouder