Als het aapje de oogjes opendoet..

Bijna 4 is ie nu.
En standaard élke morgen ligt ie in ons bed.
Het erge is: we hebben t niet eens meer in de gaten dat hij in ons bed kruipt.
Een dingetje dat tijdens de zwangerschap van B is ontstaan en ik geen puf had om ‘m weer bovenin het stapelbed terug te leggen.
Ik denk trouwens dat hij slaapwandelt, maar hoe kom je daar écht achter?

Gelukkig is het in slaap vallen nu geen probleem meer, terwijl we een hele tijd élke avond bezig waren in ‘m in bed te krijgen.
Álle opties hadden we geprobeerd, maar uiteindelijk ben je zelf ook moe, zwaar geïrriteerd en boos.
Om gék van te worden, echt waar!

Maar goed.
Af en toe een arm of been tegen je neus ’s nachts is ook niet je-van-het.
Hij moet gewoon in zijn éigen bed slapen!
Dat moeten de andere kiendjes ook.

Ik weet dat Ruben dezelfde streken had en toen schaftte ik dit Aapie aan.
Paste perfect bij mijn aapies!

Als t aapje de oogjes open doet, mag je uit bed komen.
Ruben vond t leuk, maar in bed blijven ho maar!
Intussen slaapt hij als de beste hoor.

Maandag blies ik ’t stof weer eens van ’t aapie en vroeg aan O’tje: blijf je in je eigen bed tot ’t aapje de oogjes open doet? …
Ja mama antwoordde hij.
Van binnen moest ik lachen en geloofde er geen snars van.
Maar goed.
Raad eens?…

HIJ SLAAPT AL 2 NACHTEN IN ZIJN EIGEN BED!

En jee.
Dit zal wel de goden verzoeken zijn, maar ach.
Ik ben gewoon trots op hem!