Poéf en wég is je vrije dag!

Vannacht was een baggernacht.
Geen idee waarom.
Ik moest er een paar keer uit voor de kiendjes, maar dat komt vaker voor.
Gewoon niet fijn, koud, brr, je kent t wel…

Tot straks, kusje?

stiekem met de lego spelen als de grote jongens van huis zijn..

Knúffeltijd! Oh liefste liefje wat hou ik toch veel van je!

Goed.
Om 12 uur haalden ik O’tje weer uit school en R ging meteen uit school bij een vriendje spelen.
Ik mocht met O’tje om 14.40 uur bij het consternatiebureau verschijnen.
Wát een *piep*tijd zeg.
Ik wil thuis geen boterhammen eten zei hij.
Dus reden we door naar mijn werk, want daar wilde hij dólgraag nog eens naartoe.
En dat is áltijd leuk natuurlijk!
Een beetje mandarijntjes bij collega’s wegbietsen..;-)
Daarna nog maar wat tijdrekken bij de Èksjun en toen konden we éindelijk naar t bureau.

Meten, wegen, ogentesten én een prikje.
Oeps.
Dat laatste wist ik niet.
Djuu zeg.

Maar goed.
Hij zit erin.
Vraag niet hoe, maar een wild varkentje is er niks bij in elk geval..

Score: bijna 4 jaar, 1 meter en 4 cm en 17,5 kilo.
Prima dus!

Goed.
Toen konden we éindelijk naar huis.
Met een dreumes en een mama die er hélemaal doorheen zat.
Germ.
En toen we nèt een half uurtje niks hoefden en ik éven mijn oogjes wilde sluiten, stonden er wat Jehova’s aan de deur.
Nou.
En daar was ik niet blij mee nee.
En ik was ook niet heel vriendelijk.
iedere andere pakketdienst met leuke pakjes voor mij mij mij had ik wél kunnen waarderen trouwens!
Mijn excuses…

En toen B in bed lag en O’tje tv keek, hielp ons grote buurmeisje me uit de brand toen ik R bij t vriendje op moest gaan halen.
Écht handig zo’n buurmeid!

Zo.
Nu op de bank.
Met mijn nieuwe lichtje.
Ik ❤️ lichtjes!