Een nationale rouwdag…
Onbeschrijfelijk én onbegrijpelijk.
Geen woorden voor…
Ik voelde me dan ook bijna schuldig dat ik weer het geluk had om met mijn kiendjes te mogen genieten van deze prachtige dag.
Carpe Diem.
Grijp ‘m, élke dag met beide handen goed vast en leef ‘m alsof het je laatste is.
Ook vandaag lukte ons dat aardig… en namen we ons vriendje mee naar Ut Paradijs…
dit mocht alleen als hij niémand ons geheime plekje ooit zal verklappen
Ik geloof dat de jongens vandaag een half uurtje úit het water waren.
Alleen maar om te eten, drinken én plassen.
Voor de rest ploenste en dobberde het daar wat.
Zalige zaligheid…
Hophop naar huis waar de liefste papa ons verraste met heerlijke belsje frieten!
Want we hadden berehonger van al dat gezwem!