Geen paniek.
Geen logjes. Ik weet ’t.
Maar druk enzo..
Ja heej, zo’n lopende dreumes die moét je achterna he?
Ja het blijft raar.
Dat je kleintje er opeens heel rap vandoor gaat.
Hij loopt het liefst op straat of over drempeltjes, stoepjes of juist vlakbij punten van tafels en stoelen.
Tig hartverzakkingen kreeg ik al.
Geen berg is ‘m te hoog.
Bergen, daar klimt ie overheen.
Hij kan nu alles.
Denkt ie dan he?
Maar goed.
Vandaag werd mijn vrije dag gevuld met de kinderen naar school brengen, het tanken van mijn autooke, boodschappen doen, sushi maken, kinderen uit school halen, lunchen, kleuren, bezoekje consternatiebureau, bezoekje aan mijn werk( omdat de kiendjes dat graag eens wilden), auto door de wasstraat, koken, eten, oefenen met fietsen met O’tje, B naar bed brengen, helpen voor de oudervereniging van ut belsje schooltje.
Oh én een logje schrijven.
En dat alles hoestend en proestend én met veel snot. Bah.
Ben hartstikke verkouden, keelpijn enzo.
En dát terwijl ik ook nog wel lekker lang weekend heb!
Volgens mij had iemand ons gemist…
Daar gaat ie weer..
12,5 kilo en 82 centimeter is ut jonk…
Oh kijk ze eens lief samen zijn…
Oh wacht.
Ik lieg.
Ik verknipte nog even een te klein, vlekkenblousje van O’tje als slabberdinges voor kleine B….
Spekbeentjes! Heerlijk! Heeft die van mij ook nog en daar geniet ik toch zo van! (de oudste was van het langere slanke type, geen spekjes om in te knijpen).
Wat is B in verticale stand toch ineens groot!!
Leuk idee: van blouse tot schort!